| Phalacrocorax neglectus[1] | |||
| (Wahlberg, 1855) | |||
 Kormoran białorzytny na gnieździe w brytyjskim zoo | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
kormoran białorzytny | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 | |||
Kormoran białorzytny[5] (Phalacrocorax neglectus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae), zamieszkujący wybrzeża południowo-zachodniej Afryki. Jest zagrożony wyginięciem.
- Systematyka
- Gatunek ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1855 roku szwedzki badacz Johan August Wahlberg, nadając mu nazwę Graculus neglectus. Jako miejsce typowe autor wskazał wysepki u południowo-zachodnich wybrzeży Afryki[3][6]. Obecnie gatunek ten umieszczany jest w rodzaju Phalacrocorax[2][5][7]. Nie wyróżnia się podgatunków[2][7].
- Morfologia
- Długość ciała wynosi około 76 cm, rozpiętość skrzydeł około 132 cm; masa ciała: samce 1775–2425 g, samice 1500–2150 g[2][8].
- Obie płcie są do siebie podobne. W sezonie lęgowym upierzenie w większości błyszcząco czarne, płaszcz i górna powierzchnia skrzydeł z brązowym odcieniem; na głowie pojedyncze, a na tyle szyi znacznie liczniejsze białe włosowate piórka (nadające szyi kropkowany wygląd), na kuprze biała plama. Poza sezonem lęgowym upierzenie bardziej matowe i jednolicie brązowoczarne[8].
- Zasięg występowania
- Zamieszkuje wybrzeża południowo-zachodniej Afryki – od środkowej Namibii do południowo-zachodniej RPA; poza sezonem lęgowym widywany też dalej na północ – do północno-zachodniej Namibii[2].
- Status
- W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN kormoran białorzytny jest klasyfikowany jako gatunek zagrożony (EN – Endangered). Liczba ptaków w przeciągu ostatnich dziesięcioleci gwałtownie spadła m.in. w wyniku komercyjnych połowów ryb. Szacuje się, że populacja ptaków wynosi obecnie (2015) około 5 tys. dojrzałych osobników[4].
Przypisy
- ↑ Phalacrocorax neglectus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 3 4 5 Orta, J., Garcia, E.F.J., Kirwan, G.M. & Boesman, P.: Bank Cormorant (Phalacrocorax neglectus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
- 1 2 D. Lepage: Bank Cormorant Phalacrocorax neglectus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2022-12-01]. (ang.).
- 1 2 Phalacrocorax neglectus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- 1 2 Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 (1836) - kormorany - Cormorants (wersja: 2017-09-23). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-28].
- ↑ J.A. Wahlberg, Nya fogelarler från Damara-landet i södra Afrika, „Öfversigt af Kongl. Vetenskaps-akademiens forhandlingar”, 12 (4), 1855, s. 214 (łac. • szw.).
- 1 2 F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Storks, frigatebirds, boobies, cormorants, darters. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-28]. (ang.).
- 1 2 J. Orta i inni, Bank Cormorant Phalacrocorax neglectus, version 1.0, [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [online], Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020 [dostęp 2022-12-01] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.