Anatomia kopyta końskiego

Kopyto (łac. ungula) – rogowa osłona końcowych członów palca ssaków kopytnych (nieparzystokopytnych i parzystokopytnych), o kształcie puszki z masywną ścianą boczną i podeszwą. Składa się z trzech głównych części: odżywa, tworzywa i puszki rogowej kopyta. W terminologii hodowlanej[1] kopyta parzystokopytnych, osłaniające końce III i IV palca, noszą nazwę racic[2][3], natomiast na palcach II i V występują raciczki (paraungulae)[3][1], inaczej racice rzekome[3].

Kopyto ma budowę podobną do budowy paznokcia i pazura, jest do nich homologiczne. W budowie kopyta wyróżnia się te same elementy: blaszkę grzbietową i blaszkę podeszwową, która przylega do opuszki palcowej. W kopycie opuszka palcowa przekształcona jest w tzw. strzałkę i zagłębiona w puszkę kopyta.

Kopyto końskie opisano w odrębnym artykule:

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk: Anatomia zwierząt. T. 3. Warszawa: PWN, 2008, s. 265, 290–291. ISBN 978-83-01-14078-6.
  2. ↑ Hasło: Skóra [w:] Kazimierz Kowalski: Ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978, seria: Mały słownik zoologiczny.
  3. 1 2 3 Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło: Ssaki kopytne : przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 24. ISBN 83-01-13806-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.