Kontakt wzrokowy

Kontakt wzrokowy – środek wyrazu w komunikacji niewerbalnej, wszelkie wymiany spojrzeń pomiędzy ludźmi pozostającymi w interakcji[1].

Spojrzenia mogą mieć różną długość i częstotliwość, ale do kontaktu wzrokowego zalicza się też znaczący brak spojrzeń w czasie interakcji[1]. Podczas kontaktu, np. rozmowy, przez około połowę czasu, uwaga rozmówcy koncentruje się na oczach interlokutora. Patrzenie na inną osobę jest przejawem pozytywnej albo negatywnej oceny. Inną istotną funkcją kontaktu wzrokowego jest koncentracja uwagi na rozmówcy. Ekspresja oczu wyraża się nie tylko przez kontakt wzrokowy, ale również poprzez zmianę wielkości źrenic, mruganie i jego częstotliwość, a także szerokość rozwarcia oczu[2].

Zbyt długi kontakt wzrokowy może zostać odczytany jako próba zastraszenia, natomiast zbyt krótki jako brak zainteresowania. Optymalny wzmacnia stosunki między uczestnikami dialogu[3].

Przypisy

  1. 1 2 Grażyna Osika, Komunikacja niewerbalna, [w: Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej, zeszyt: Organizacja i Zarządzanie, nr 43/2008, s. 157-158]
  2. ↑ Andrzej Augustynek, Komunikacja interpersonalna, Psychologia.net
  3. ↑ Amanda Vickers, Steve Bavister, Marcin Kowalczyk, Coaching, Onepress Exclusive, Gliwice: Wydawnictwo Helion, 2007, s. 121, ISBN 978-83-246-0492-0 [dostęp 2023-08-10].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.