Komonica błotna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bobowce

Rodzina

bobowate

Podrodzina

bobowate właściwe

Rodzaj

komonica

Gatunek

komonica błotna

Nazwa systematyczna
Lotus uliginosus Schkuhr
Bot. Handb. 2:412. 1796
Synonimy
  • Lotus pedunculatus Cav.
  • Lotus decumbens Poir..
  • Lotus nummularius Rchb. ex Steud., nom. nud. L.[3]

Komonica błotna (Lotus uliginosus Schkuhr) – gatunek byliny należący do rodziny bobowatych. Pochodzi z Europy i Afryki Północnej, rozprzestrzenił się także w Ameryce Północnej, na Azorach w Australii i na Hawajach[3]. W Polsce jest średnio pospolita. Częściej występuje na niżu, w zachodniej i środkowej części Polski, rzadziej w górach[4], a na północno-wschodnich krańcach kraju znana jest z pojedynczych stanowisk[5] – w tamtym obszarze przebiega wschodnia granica zasięgu tego gatunku[4].

Morfologia

Kwiatostan
Owoce
Liść
Pokrój
Roślina wieloletnia dorastająca do 60–80 cm długości.
Łodyga
Rozgałęziona, rozesłana lub podnosząca się, wewnątrz pusta.
Liście
Podłużne pierzaste, pięciolistkowe, z których trzy górne listki są odwrotnie jajowate, a w dolnej partii znajdującej się tuż przy łodydze dwa listki trójkątne lub ukośnie owalne przesunięte do nasady ogonka liściowego. Na spodniej stronie są wyraźnie unerwione.
Kwiaty
Kwiatostan 8–14 kwiatowy, na długiej szypułce. Kwiaty motylkowe, żółte, łódeczka zaokrąglona na grzbiecie i stopniowo zwężająca się w dzióbek. Kielich o ząbkach równowąskolancetowatych, przez kwitnieniem odgiętych. Są one zwykle długo orzęsione i mają zatokę pomiędzy dwoma górnymi ząbkami.
Owoce
Równowąskie i obłe strąki o długości 2–3 cm, wystające z kielicha, przy dojrzewaniu śrubowato skręcające się.
Gatunki podobne
We florze Polski bardzo podobna jest komonica zwyczajna

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Siedlisko: znosi dobrze surowy klimat. Występuje na stanowiskach wilgotnych. Rośnie na podmokłych łąkach oraz torfowiskach. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Molinietalia[6]. Liczba chromosomów 2n = 12 (24)[7].

Zastosowanie

  • Cenna roślina pastewna uprawiana na paszę zieloną[4]. Zalecana do wysiewania na podmokłe łąki i torfowiska, gdyż znosi długotrwale zalewy (nawet do czterech tygodni)[4].
  • Dostarcza pszczołom nektaru i pyłku.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-23] (ang.).
  3. 1 2 Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-22].
  4. 1 2 3 4 Zbigniew Nawara: Rośliny łąkowe. Warszawa: Oficyna Wyd. MULTICO, 2006. ISBN 978-83-7073-397-1.
  5. ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając, Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 340, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  6. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  7. ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Bibliografia

  • Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.