Transport kolejowy w Sudanie
Dane ogólne
Długość linii – 5063 km, w tym:
- linie o rozstawie szyn 1067 mm (rozstaw przylądkowy) – 4347 km,
- linie o rozstawie szyn 610 mm – 716 km.
Historia
Historia kolei w Sudanie rozpoczęła się wraz z kampanią Lorda Kitchenera przeciwko powstaniu Mahdiego w roku 1896. Początkowo zbudowana została polowa kolej wojskowa od granicy egipskiej w stronę Chartumu, ale potem tym samym szlakiem poprowadzono normalny szlak kolejowy. Jako rozstaw szyn został wybrany „rozstaw przylądkowy” – 1067 mm.
Trasa | Lata budowy | Długość |
---|---|---|
Wadi Halfa – Abu Hamad | 1897–1898 | 350 km |
Abu Hamad – Atbara | 1898 | 244 km |
Atbara – Chartum | 1898–1900 | 313 km |
Atbara – Port Sudan | 1904–1906 | 474 km |
Stacja No. 10 – Kerima | 1905 | 222 km |
Chartum – Kosti – El Obeid | 1909–1911 | 689 km |
Haiya – Kassala | 1923–1924 | 347 km |
Kassala – Gedarif | 1924–1928 | 218 km |
Gedarif – Sinnar | 1928–1929 | 237 km |
Sinnar – Damazine | 1953–1954 | 227 km |
Aradeiba Junction – Babanusa | 1956–1957 | 354 km |
Babanusa – Nyala | 1957–1959 | 335 km |
Babanusa – Wau | 1959–1962 | 444 km |
Girba – Digiam | 1962 | 70 km |
Muglad – Abu Gabra | 1995 | 52 km |
Źródło: [1].
Koleje rolnicze Al-Dżazira
Sieć wąskotorowych (prześwit 610 mm) rolniczych linii kolejowych w prowincji Al-Dżazira jest jedną z najdłuższych takich sieci na świecie. Podobne systemy istnieją w Egipcie w okolicach Luksoru, ale w znacznie mniejszej skali. Budowa kolejek została rozpoczęta w latach 20. XX wieku i trwała aż do lat 60. Sumaryczna długość linii to 716 km. Są używane głównie do przewozów płodów rolnych, paliwa oraz artykułów spożywczych do wsi leżących w regionie. Kursowanie kolejek jest często zawieszane w porze deszczowej.
Separacja Sudanu Południowego
Wraz z podziałem państwa połowa linii (248 km) Babanusa – Wau weszła w skład kolei południowosudańskich.
Przyszłość
Przy pomocy chińskich przedsiębiorców jest prowadzona rewitalizacja linii Chartum – Port Sudan. Ze względu na duże obciążenie towarowe linii istnieją koncepcje dobudowania na niej drugiego toru albo zbudowania równoległej trasy normalnotorowej[2].
Istnieją plany budowy transafrykańskiego korytarza transportowego wschód–zachód, Port Sudan – Dakar, ale żadne praktyczne działania nie zostały podjęte. Na chwilę obecną w korytarzu tym istnieją linie Port Sudan – Nyala i Dakar – Bamako[3].
Plany połączenia z sieciami państw południowoafrykańskich (Kenia, Uganda) są teraz w gestii kolei południowosudańskich.
Od wielu lat toczą się rozmowy w sprawie wybudowania połączenia z egipską siecią kolejową, które zostało utracone po stworzeniu sztucznego Jeziora Nasera. Wymagałoby to dobudowania 450 km torów po stronie egipskiej i 50 km po stronie sudańskiej. Wdrożenie projektu zależy w większości od woli politycznej Egiptu[4].
Istnieje nikła szansa wznowienia połączeń z Erytreą, ponieważ sieć kolejowa tego kraju została ograniczona do okazjonalnie używanego w ruchu turystycznym odcinka Asmara – Massaua[5].
Połączenia pasażerskie
Centrum połączeń pasażerskich jest Chartum, pociągi jeżdżą w takcie od codziennych (Atbara) do jednej jazdy na tydzień (Wadi Halfa). Wagony osobowe są często prowadzone w pociągach mieszanych towarowo-osobowych. W każdym pociągu podróżuje kilkuosobowy oddział sił bezpieczeństwa.
Połączenia pasażerskie w Sudanie:
- Chartum – Wadi Halfa
- Chartum – Port Sudan
- Chartum – El Obeid ruch niepotwiedzony
- Chartum – Nyala
- Chartum – Wau połączenie międzynarodowe, w organizacji po rewitalizacji linii w roku 2010
Połączenia towarowe
W roku 2006 przewozy towarowe w całym kraju wyniosły 1 317 792 ton. Średni czas powrotu wagonu wynosił 25 dni, co jest wartością wysoką nawet w porównaniu z transportem drogowym po nieutwardzonych drogach[1].
Przypisy
- 1 2 Account Suspended. [dostęp 2013-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)].
- ↑ China wins $1.15 bln Sudan railways construction contract – Sudan Tribune.
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2011-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-11)].
- ↑ Build Railways for Peace in Africa.
- ↑ Eritrean Railway [online], www.eritrea.be [dostęp 2017-11-27] (ang.).