Kokin wakashū (jap. 古今和歌集; Zbiór poezji dawnej i współczesnej), w skrócie Kokinshū (jap. 古今集) – pochodząca z początku X wieku antologia arcydzieł japońskiej poezji dworskiej[1].
Polecenie sporządzenia antologii wydał w 905 roku cesarz Daigo[2][3][4]. Za jej skompilowanie odpowiedzialnych było czterech poetów: Ki no Tsurayuki, Ki no Tomonori, Ōshikōchi no Mitsune i Mibu no Tadamine[2][3], którzy ukończyli swoją pracę około 913–914 roku[3]. Ki no Tsurayuki jest także autorem przedmowy do zbioru w języku japońskim (kanajo), będącej zarazem ważnym studium literackim i apologią poezji w stylu waka[2][3]. Drugą przedmowę, w języku chińskim (manajo), napisał Ki no Yoshimochi[2].
Antologia podzielona jest na 20 ksiąg[2][3] i zawiera 1111 wierszy[4], głównie w formie tanka[3]. W skład zbioru wchodzą utwory 122 autorów[3]: tzw. Sześciu Mistrzów Poezji (Rokkasen) z końca IX wieku oraz samych kompilatorów antologii i ich współczesnych[2]. Poezje ułożone są tematycznie według motywów przewodnich takich jak pory roku, natura, miłość, podróże, uczucia[2].
Przypisy
- ↑ Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN, 2012, s. 58-68. ISBN 978-83-01-17214-5.
- 1 2 3 4 5 6 7 Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press, 2000, s. 548.
- 1 2 3 4 5 6 7 Mały słownik pisarzy świata. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1972, s. 265.
- 1 2 Kenneth Henshall: Historical Dictionary of Japan to 1945. Lanham: Scarecrow Press, 2014, s. 212.
Bibliografia
- Poezja starojapońska. Pieśni. Wybór i opracowanie Agnieszka Żuławska-Umeda, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1984.
- Krzysztof Olszewski, Ki no Tsurayuki, „Kanajo”, czyli przedmowa do „Kokinshū”, [w:] Japonica, tom XIII, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2000, DOI: 10.6084/m9.figshare.13550432.v1, ISSN 1232-5538, OCLC 749163699 [dostęp 2021-06-05].