Kościół Spirito Santo w Wenecji
Chiesa dello Spirito Santo
kościół filialny
Ilustracja
Fasada kościoła od strony Canale della Giudecca
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Wenecja

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół łaciński

Patriarchat Wenecji

Wezwanie

Duch Święty

Położenie na mapie Wenecji
Mapa konturowa Wenecji, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Spirito Santo w Wenecji”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Spirito Santo w Wenecji”
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej
Mapa konturowa Wenecji Euganejskiej, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Spirito Santo w Wenecji”
Ziemia45°25′42,96″N 12°19′54,48″E/45,428600 12,331800

Kościół Spirito Santo w Wenecji (pol. kościół Ducha Świętego) – rzymskokatolicki kościół w Wenecji, w dzielnicy (sestiere) Dorsoduro.

Jest kościołem filialnym parafii Santa Maria del Rosario w Patriarchacie Wenecji.

Historia

Kościół i klasztor augustianów zostały założone w 1483 roku przez Marię Caroldo, dominikańską wysłanniczkę od Katarzyny ze Sieny[1]. W 1506 roku kompleks został przebudowany według projektu Antonia Abbondiego. W tym samym roku dobudowano również Scuolę, znajdującą się z prawej strony kościoła i mającą bardzo podobną do niego fasadę. W 1520 zbudowano nabrzeże Fondamenta delle Zattere, a absydę starego kościoła rozebrano. W rezultacie odwrócono jego orientację budując obecną lombardiańską fasadę. Kościół został ukończony w 1524 roku przez Giacomo de Bernardisa, pod nadzorem Abbondiego. Został zamknięty w 1806 roku, ale po kilku latach ponownie go otwarto[2]. Scuola w 1810 roku została przekształcona w magazyn[1]. Obecnie jest własnością prywatną[2].

Wnętrze

Wnętrze jest jednonawowe. Barokowy ołtarz główny jest flankowany spiralnie skręconymi kolumnami. Przy wewnętrznej ścianie fasady znajduje się pomnik historyka Paolo Paruty. Pomnik pochodzi z 1651 roku, a jego przypuszczalnym autorem jest Baldassare Longhena. Pochowani tu zostali również brat i syn Paruty[2]. Z obrazów wyróżnia się płótno Zaślubiny Maryi pędzla Palmy młodszego[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 zbiorowa 2002 ↓, s. 322.
  2. 1 2 3 Jeff Cotton: Spirito Santo. www.churchesofvenice.co.uk. [dostęp 2016-04-08]. (ang.).

Bibliografia

  • praca zbiorowa: Venezia. Milano: Touring Editore, 2002. ISBN 88-365-2439-7. (wł.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.