 A-172 z dnia 24.04.1972[1] | |||||||||
| Kościół parafialny | |||||||||
.jpg.webp) Elewacja południowa | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie gminy Szerzyny _location_map.png.webp) | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego  | |||||||||
 49°49′38,2″N 21°10′04,4″E/49,827278 21,167889 | |||||||||
Kościół św. Małgorzaty w Żurowej – rzymskokatolicki kościół parafialny pw. św. Małgorzaty, wzniesiony w latach 1595-1602, znajdujący się w Żurowej.
Historia
Kościół w Żurowej powstał w latach 1595-1602. W 1749 i 1794 był remontowany. W 1906 kościół został powiększony przez przedłużenie nawy i dobudowanie obszernej kruchty od strony zachodniej. Remontowany ponownie w 1956 i 1967.
Architektura i wyposażenie
Jest to budowla konstrukcji zrębowej, orientowana. Bryła świątyni składa się z trójbocznie zamkniętego prezbiterium z zakrystią od północy, szerszą nawą z niewielką kruchtą i przestronnym przedsionkiem. Całość pokryta blaszanym dachem trójkalenicowym z ośmioboczną baniastą wieżyczką na sygnaturkę, nad nawą. Ściany oszalowane pionowo deskami. Okna tylko od strony południowej.
.jpg.webp)
Elewacja frontowa.jpg.webp)
Elewacja północna.jpg.webp)
Widok od strony prezbiterium
We wnętrzu spłaszczone pozorne sklepienie kolebkowe z zaskrzynieniami w nawie, wspartymi na dwóch drewnianych filarach. Wnętrze zdobi polichromia figuralna i ornamentalna namalowana w 1906 przez Stanisława Gucwę. Najważniejsze wyposażenie kościoła stanowią: trzy ołtarze, główny neobarokowy z XX w. i dwa ołtarze boczne z obrazami i rzeźbami z 1928; chrzcielnica drewniana z XVIII w.; organy 8-głosowe. W tęczy barokowy krucyfiks oraz późnogotyckie rzeźby Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana Ewangelisty z lat 1520-30.
Otoczenie
Obok kościoła wolnostojąca, kamienna, otynkowana dzwonnica z trzema arkadami z przełomu XIX i XX w. Dwa dzwony pochodzą z 1959, jeden z 1925.
.jpg.webp)
Dzwonnica .jpg.webp)
.jpg.webp)
Wieżyczka na sygnaturkę
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2018-01-09].
Bibliografia
- Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, s. 166 ISBN 83-89188-08-2