 Kołowy Kopiniak wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
ok. 2210 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
13 sierpnia 1911 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′50,8″N 20°11′59,4″E/49,214111 20,199833 | |
Kołowy Kopiniak (słow. Veľký hrb, Hrb, niem. Pflockseekuppe, węg. Karótavi púp) – kopulasty szczyt o wysokości ok. 2210 m, znajdujący się w górnej części Kołowej Grani w słowackich Tatrach Wysokich. Od Modrej Turni położonej na południowym wschodzie w grani głównej oddziela go Kołowa Brama, natomiast od Wielkiej Kołowej Turni – najbliższej z trzech Kołowych Turni – na północy oddzielony jest Zadnią Kołową Ławką. Jest to najwyższe wzniesienie Kołowej Grani[1].
Grań, w której położony jest Kołowy Kopiniak, oddziela od siebie dwie odnogi Doliny Kołowej: Bździochową Kotlinę po stronie zachodniej i Bździochowe Korycisko po stronie wschodniej. Wschodnie stoki Kołowego Kopiniaka, opadające do Bździochowego Koryciska, są dość łagodne. Po stronie Bździochowej Kotliny znajduje się północno-zachodnia ściana Kołowego Kopiniaka, ograniczona żlebami spod Kołowej Szczerbiny i Zadniej Kołowej Ławki. W lewej części tej ściany można wyróżnić żebro. Wierzchołek szczytu jest płaski[1].
Na wierzchołek Kołowego Kopiniaka, podobnie jak na inne obiekty w Kołowej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsze drogi dla taterników wiodą na szczyt granią z sąsiednich przełęczy oraz od wschodu z Bździochowego Koryciska. Wejście ścianą północno-zachodnią jest częściowo trudne (III w. skali UIAA)[1].
Pierwsze wejścia turystyczne:
- letnie – Roman Kordys i Jerzy Maślanka, 13 sierpnia 1911 r.,
- zimowe – P. Horváth i Rudolf Mock, 29 kwietnia 1964 r.[1]
Przypisy
- 1 2 3 4 Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 230–232. ISBN 83-217-2472-8.