Klojz, klaus (jid. קלויז klojz, z niem. Klause „cela”), klajzł (zdrobniałe jid. קלײַזל klajzl) – mały budynek lub jego część, służący jako dom modlitwy (niewielka bóżnica lub bet midrasz), należący do określonej grupy zawodowej bądź społecznej[1].
Określenia tego używali Żydzi środkowej i wschodniej Europy od XVII wieku. Szczególnie często swoje domy modlitwy nazywali tak chasydzi zamieszkujący Galicję[1][2].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 Zofia Borzymińska: Klojz. W: Polski słownik judaistyczny. Dzieje – kultura – religia – ludzie. Oprac. Zofia Borzymińska i Rafał Żebrowski. T. 1: A–K. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2003, seria: Słowniki. ISBN 83-7255-126-X.
- ↑ Andrzej Potocki: Żydzi w Podkarpackiem. Rzeszów: Libra, 2004, s. 210. ISBN 83-89183-05-6.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.