Klasa ochronności – umowne oznaczenie cech urządzeń elektrycznych i elektrotechnicznych z punktu widzenia ochrony przeciwporażeniowej[1]. Wyróżniamy cztery klasy ochronności: 0, I, II i III[2][3].

Klasa 0

Urządzenia klasy 0 mają zapewnioną jedynie ochronę przed dotykiem bezpośrednim (ochrona podstawowa), którą zapewnia izolacja podstawowa. W przypadku uszkodzenia izolacji ochronę przeciwporażeniową powinno zapewnić umieszczenie urządzenia poza zasięgiem ręki oraz izolowanie stanowiska. W Polsce urządzenia tej klasy dopuszcza się do użytkowania w przypadku braku jednoczesnego kontaktu człowieka z urządzeniem oraz potencjałem ziemi. W przypadku klasy 0 nie stosuje się żadnych oznaczeń[2][3].

Klasa I

Symbol, którym oznacza się zacisk ochronny w urządzeniach I klasy ochronności

Urządzenia klasy I posiadają izolację podstawową, która zapewnia ochronę przed dotykiem bezpośrednim. Ponadto w celu zapewnienia ochrony przed dotykiem pośrednim (ochrona przy zakłóceniu lub ochrona dodatkowa) stosuje się przyłączenie do zacisku ochronnego urządzenia, przewodu ochronnego (PE) lub przewodu ochronno-neutralnego (PEN)[2]. Dzięki temu osiąga się[3]:

Zacisk ochronny oznacza się odpowiednim symbolem[2].

Klasa II

Symbol, którym oznacza się urządzenia II klasy ochronności z izolacją podwójną

Urządzenia klasy II charakteryzują się zastosowaniem izolacji wzmocnionej, która zapewnia zarówno ochronę przed dotykiem bezpośrednim, jak i pośrednim. Innym sposobem zapewnienia ochrony przeciwporażeniowej w urządzeniach II klasy ochronności jest zastosowanie izolacji podstawowej oraz dodatkowej[2][3]. Ponieważ zastosowana jest izolacja wzmocniona lub dodatkowa, to nie jest konieczne połączenie obudowy urządzenia z przewodem ochronnym uziemiającym, i można zasilać urządzenia tej klasy np. przez kable dwużyłowe ze złączami IEC C7 (tzw. „ósemka”). Urządzenia II klasy ochronności oznaczane są, np. na tabliczce znamionowej, odpowiednim symbolem (tzw. kwadrat w kwadracie).

Klasa III

Symbol III klasy ochronności

W urządzeniach klasy III ochronę przeciwporażeniową zapewnia się przez zasilanie napięciem bardzo niskim (ELV) o wartości nieprzekraczającej dopuszczalnego napięcia dotykowego bezpiecznego (UL) dla danych warunków środowiskowych. Urządzenia tej klasy oznacza się odpowiednim symbolem[2][3].

Przypisy

  1. ↑ Krzysztof Majka: Ochrona przeciwporażeniowa w urządzeniach elektroenergetycznych niskiego napięcia. Wyd. II, poprawione. Lublin: Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej, 2003, s. 19. ISBN 83-89246-80-5. (pol.).
  2. 1 2 3 4 5 6 Krzysztof Majka: Ochrona przeciwporażeniowa w urządzeniach elektroenergetycznych niskiego napięcia. Wyd. II, poprawione. Lublin: Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej, 2003, s. 20. ISBN 83-89246-80-5. (pol.).
  3. 1 2 3 4 5 Henryk Markiewicz: Instalacje elektryczne. Wyd. szóste. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2005, s. 28–30. ISBN 83-204-3072-0. (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.