Półwysep Kii
紀伊半島
Kii-hantō
{{{alt grafiki}}}
Droga pielgrzymów (tu: zbocze Daimon-zaka, podejście do świątyni Kumano Nachi-taisha, w Nachi-Katsuura, prefektura Wakayama)
Państwo

 Japonia

Powierzchnia

blisko 10 000 km²

Rodzaj obiektu

półwysep

Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Półwysep Kii紀伊半島”
Ziemia34°18′10″N 135°57′18″E/34,302778 135,955000
Mapa szlaków pielgrzymkowych na półwyspie Kii

Półwysep Kii (jap. 紀伊半島 Kii-hantō) – największy półwysep Japonii, położony w środkowej części wyspy Honsiu (Honshū), oddzielony od wyspy Sikoku (Shikoku) kanałem Kii. Nazwa półwyspu pochodzi od nazwy dawnej prowincji Kii[1].

Zachodnie brzegi półwyspu oblewają wody zatoki Osaka. U nasady leży miasto Osaka. Większą część półwyspu, południowo-zachodnią zajmuje prefektura Wakayama, północno-zachodnią – prefektura Osaka, wschodnią – prefektura Mie, a centralną – prefektura Nara[1].

Od pradawnych czasów ludzie żyjący w tym regionie wierzyli, że jest w nim wiele punktów energii. Również obecnie obszar ten przyciąga uwagę, odradza się bowiem zainteresowanie ideą, że istnieją wewnątrz potężne, tajemnicze źródła energii. Można to łączyć z faktem, iż półwysep Kii leży blisko „linii tektonicznej”, która jest częścią japońskiego uskoku wschód-zachód[2].

Szlak pielgrzymów

Jednym z takich miejsc jest Kumano, uważane za miejsce pochówku bogini Izanami, która urodziła bogów Japonii: słońce (Amaterasu), księżyc (Tsukuyomi) i burzę (Susanoo). Było to miejsce kultu gór, znanego od ponad 1000 lat jako miejsce praktyki górskiej ascezy shugendō, łączącej elementy ezoterycznego buddyzmu, taoizmu i shintō[2].

W drugiej połowie okresu Heian (794–1185) Kumano stało się jedną z „Czystych Krain” ze względu na rozpowszechnienie wiary w Amidę, a pielgrzymki cesarzy stały się regularną praktyką. Szlaki pielgrzymów były tak gęsto uczęszczane, że przypominały kolumny mrówek. Z tego powodu pielgrzymki nazywano: „wizytami mrówek w Kumano”. Szlak (właściwie kilka zbiegających się dróg), którymi podążali oraz święte obiekty na ich trasie zostały wpisane w 2004 na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako Święte miejsca i drogi pielgrzymkowe w regionie gór Kii[3][4] i wpisane jako drugie – po „Drodze św. Jakuba” w Europie – na listę UNESCO[2][5][uwaga 1].

Ta sieć szlaków pielgrzymkowych, licząca łącznie setki kilometrów, nazywa się Kumano Kodō, a główne cele pielgrzymek, to Kumano Sanzan, trzy grupy najsłynniejszych chramów: Kumano Hongū-taisha, Kumano Nachi-taisha i Kumano Hayatama-taisha[6].

Galeria miejsc pielgrzymkowych

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Na świecie istnieją tylko dwa szlaki pielgrzymkowe zarejestrowane jako miejsca światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Tym drugim jest Droga św. Jakuba prowadząca do katedry w Santiago de Compostela w północno-zachodniej Hiszpanii (zarejestrowana w 1993 r.). Oba szlaki pielgrzymkowe rozwinęły się w tym samym czasie (w XI wieku) i oba ponownie budzą zainteresowanie.

Przypisy

  1. 1 2 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 190, 192, 193, 200. ISBN 978-4-415-11272-5.
  2. 1 2 3 Kii Peninsula Story. Kansai Tourism Bureau. [dostęp 2020-08-13]. (ang.).
  3. ↑ Polski Komitet ds. UNESCO, Japonia (pol.), dostęp 20.01.2021
  4. ↑ Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 1088, 1361, 1436. ISBN 4-7674-2015-6.
  5. ↑ Sacred Sites and Pilgrimage Routes in the Kii Mountain Range. UNESCO World Heritage Centre, 2004 (2016). [dostęp 2020-08-13]. (ang.).
  6. ↑ Kumano Kodo Pilgrimage: Kii Peninsula. Japan National Tourism Organization., 2018. [dostęp 2020-08-13]. (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.