Keratynocyty – komórki naskórka pochodzenia ektodermalnego biorące udział w procesie keratynizacji.

Keratynocyty w naskórku układają w kilka warstw:

  • podstawną
  • kolczystą
  • ziarnistą
  • jasną
  • zrogowaciałą

Łączą się ściśle za pomocą desmosomów, a komórki warstwy podstawnej przytwierdzone są do błony podstawnej za pomocą hemidesmosomów.

W warstwie podstawnej znajdują się komórki macierzyste naskórka, dzięki którym zachodzi jego odnowa. Keratynocyty ulegające różnicowaniu stopniowo przesuwają się ku powierzchni naskórka i tworząc ostatecznie warstwę zrogowaciałą na powierzchni. Cykl tej migracji wynosi ok. 30 dni. Komórki słabo zróżnicowanych keratynocytów odznaczają się znaczną aktywnością metaboliczną. Produkują białka nieenzymatyczne: lamininę, fibronektynę, kolagen typu IV, proteoglikany oraz enzymy: kolagenazę, i transglutaminazę K. Specyficznymi produktami keratynocytów są białka mające swój udział w keratynizacji, takie jak: cytokeratyny, profilagryny, SPR, lorykryny i inwolukryny. Produkt keratynocyta – acyloglukozyloceramid stanowi o nieprzepuszczalności naskórka dla wody, co ma znaczenie w ochronie przed jej utratą przez organizm[1].

Bibliografia

  • Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów i lekarzy. T. V. Warszawa: PZWL, 1989.

Przypisy

  1. ↑ Jacek Tadeusz Malejczyk, Histologia, wyd. 6 uaktual. i rozsz. - 2 dodr, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2012, s. 619, ISBN 978-83-200-4349-5, OCLC 812711786 [dostęp 2019-09-08].

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.