Kazimierz Skarżyński (ur. 4 marca 1792 w Gawłowie, zm. 21 sierpnia 1856 w Boulogne-sur-Mer) – generał brygady powstania listopadowego.
Życiorys
Był synem Jerzego Skarżyńskiego i jego żony Bibianny z Lanckorońskich, bratem Ambrożego Mikołaja. Służbę wojskową rozpoczął w 1806, podporucznik wojsk francuskich. Jako oficer sztabu marszałka Jeana Lannesa walczył w kampanii pruskiej na Pomorzu. W 1807 przeniósł się do Armii Księstwa Warszawskiego. Porucznik w sztabie Jana Henryka Dąbrowskiego. W kampanii austriackiej 1809 i moskiewskiej 1812 adiutant gen. Aleksandra Rożnieckiego. W stopniu szefa szwadronu 6 pułku ułanów walczył pod Lipskiem, Lobau i w kampanii francuskiej 1814. Od 1815 służył w Armii Królestwa Polskiego; podpułkownik wzorowych strzelców konnych. Od 1818 dowódca 2 pułku strzelców konnych. Pułkownik z 1820.
Po wybuchu powstania 1830 dowódca 6 Brygady Kawalerii. Odznaczył się pod Grochowem. Od marca 1831 generał brygady i dowódca rezerw Dywizji Kawalerii. Walczył pod Ostrołęką, potem w osłonie linii Narwi i Bzury. Przed ostatecznym upadkiem powstania złożył dymisję i wyemigrował do Francji, gdzie zmarł. Pochowano go na cmentarzu Père-Lachaise[1].
Był członkiem loży wolnomularskiej Bracia Zjednoczeni w pierwszym stopniu rytu ("uczeń")[2] w 1820[3].
Został odznaczony Orderem Virtuti Militari, Legią Honorową, Orderem Świętego Włodzimierza IV klasy[4].
Przypisy
- ↑ pro Polonicum (pdf)
- ↑ M. Tarczyński, Generalicja powstania listopadowego, 1980, s. 62.
- ↑ S. Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738–1821, [w:] „Archiwum Komisji Historycznej”, t. XIV, Kraków 1930, s. 303.
- ↑ Xsięga pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830 zawierająca spis imienny dowódzców i sztabs-oficerów, tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku Krzyżem Wojskowym „Virtuti Militari” ozdobionych, Lwów 1881, s. 10.
Bibliografia
- Kosk H.P., Generalicja polska, t. 2, wyd. Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998