Kazimierz Krahelski
Ilustracja
major administracji major administracji
Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1890
Wilno

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1915–1940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

29 Pułk Piechoty
57 Pułk Piechoty
9 baon graniczny
22 baon graniczny
24 baon graniczny
11 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi

Kazimierz Krahelski (ur. 21 lutego 1890[1] w Wilnie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major administracji Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 21 lutego 1890 roku w Wilnie, w rodzinie Henryka i Tekli z Buchowieckich[2]. Absolwent gimnazjum w Wilnie. Powołany w 1915 do armii rosyjskiej. Od 1917 w II a następnie w I Korpusie Polskim. W 1918 (czerwiec – październik) w niewoli bolszewickiej. Po wyjściu z niewoli w 4 Dywizji gen. Żeligowskiego. W szeregach 29 pułku piechoty walczył na wojnie z bolszewikami. Został ranny pod Sokółką.

W okresie międzywojennym ukończył Centrum Wyszkolenia Piechoty. Służył w 57 pułku piechoty. W marcu 1925 został przydzielony do PKU Szamotuły na stanowisko I referenta[3]. Z dniem 23 czerwca tego roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[4]. Służył w 9 batalionie granicznym w Klecku, 22 batalionie granicznym w Nowych Trokach i 24 batalionie granicznym w Sejnach. W marcu 1931 został przeniesiony do 11 pułku piechoty w Tarnowskich Górach na stanowisko dowódcy kadry batalionu zapasowego[5][6]. Na stopień majora został mianowany w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[1]. W 1938 został przeniesiony w stan spoczynku. W następnym roku został przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był przewidziany do użycia w czasie wojny. Mieszkał w Krzeszowicach pod Krakowem. Był żonaty, miał córkę[7].

We wrześniu 1939 wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 017/2 z 4.1940 r., poz. 61[8].

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 680.
  2. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 304.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 29 marca 1925 roku, s. 175.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 88 z 1 września 1925 roku, s. 476.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 123.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 47, 541.
  7. ↑ Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 422.
  8. ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 152.
  9. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  10. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
  11. 1 2 Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 47.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.