Kazimierz Bonawentura Auleytner
Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1914
Chlewiska

Data śmierci

6 sierpnia 2006

Profesor nauk technicznych
Specjalność: elektrotechnika
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Profesura

1979

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Warszawska

Okres zatrudn.

1949-?

Uczelnia

Politechnika Lubelska

Okres zatrudn.

1979-1989

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Grób prof. Kazimierza Auleytnera na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Kazimierz Bonawentura Auleytner (ur. 14 lipca 1914 w Chlewiskach, zm. 6 sierpnia 2006[1]) – profesor nauk technicznych, inżynier elektryk.

Studia na Politechnice Warszawskiej ukończył w roku 1939 uzyskując dyplom mgr inż. elektryka. Po wojnie zatrudniony został w roku 1941 w Fabryce Aparatów Elektrycznych K. Szpotańskiego Warszawa-Międzylesie na stanowisku kierownika laboratorium konstrukcji technicznych i pracował na tym stanowisku do 1949 roku.

W latach 1949-1958 pełni obowiązki kierownika laboratorium wysokich napięć wnosząc znaczący wkład w jego zorganizowanie. Jednocześnie w roku 1949 rozpoczął pracę na Politechnice Warszawskiej na Wydziale Elektrycznym kolejno na stanowiskach starszego wykładowcy, starszego asystenta, adiunkta, docenta.

W latach 1976-1989 pracował w Politechnice Lubelskiej na Wydziale Elektrycznym, gdzie w roku 1979 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego.

W latach 80. pełnił obowiązki Kierownika Katedry Elektroenergetyki PL.

Zmarł 6 sierpnia 2006 roku. Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 183, rząd 4, grobowiec 1)[1][2].

Działalność naukowa

Jego działalność naukowa i dydaktyczna obejmuje szeroki zakres zagadnień dotyczących maszyn i aparatów elektrycznych jak również techniki wysokich napięć. Jest autorem czterech patentów.

Był opiekunem kilkunastu prac dyplomowych oraz promotorem dwóch prac doktorskich. Jest autorem między innymi dwóch skryptów, jednego podręcznika oraz współautorem słownika terminologicznego elektryki. Wielokrotnie brał udział w konferencjach naukowo-badawczych w kraju i za granicą. W uznaniu zasług za działalność naukowo-techniczną był pięciokrotnie nagradzany nagrodami Rektora Politechniki Warszawskiej, otrzymał cztery nagrody państwowe w tym I stopnia, oraz nagrodę Ministra Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Został odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi a w roku 1980 - Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Przypisy

  1. 1 2 WIELKA KSIĘGA POWĄZEK. [dostęp 2019-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-17)].
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: MARCIN STANILEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-10].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.