Kawia
Cavia
Pallas, 1766[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – kawia brazylijska (C. aperea)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

żuchwowce

Gromada

ssaki

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

jeżozwierzowce

Infrarząd

jeżozwierzokształtne

Nadrodzina

Cavioidea

Rodzina

kawiowate

Podrodzina

kawie

Rodzaj

kawia

Typ nomenklatoryczny

Cavia cobaya Pallas, 1766 (= Mus porcellus Linnaeus, 1758)

Gatunki

11 gatunków (w tym 4 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Kawia[17] (Cavia) – rodzaj ssaków z podrodziny kawii (Caviinae) w obrębie rodziny kawiowatych (Caviidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej (Ekwador, Kolumbia, Wenezuela, Gujana, Surinam, Brazylia, Peru, Boliwia, Chile, Argentyna, Paragwaj i Urugwaj)[18][19][20]. Są rozproszone na niemal całym kontynencie z wyjątkiem dalekiego południa i dorzeczy Amazonki[21].

Morfologia

Długość ciała 215–395 mm, długość tylnej stopy 24–57 mm, długość ucha 19–50 mm; masa ciała 295–840 g[19][22].

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 1766 roku niemiecki botanik i zoolog Peter Simon Pallas w książce swojego autorstwa o tytule Miscellanea zoologica[1]. Pallas wymienił pięć gatunków – Cavia capensis Pallas, 1766, Cavia cobaya Pallas, 1766 (= Mus porcellus Linnaeus, 1758), Cavia capybara Pallas, 1766 (= Sus Hydrochaeris Linnaeus, 1766), Cavia Acuti Pallas, 1766 (= Mus leporinus Linnaeus, 1758) i Cavia Aperea Pallas, 1766 (= Cavia aperea Erxleben, 1777) – z kótrych gatunkiem typowym była kawia domowa (C. porcellus).

Etymologia

  • Cavia (Cauia, Scavia, Savia, Calva): nazwa cabiai oznaczająca w języku Indian Kalina ‘kawię’, być może od port. çavia ‘kolczasty szczur’, od tupi saujá ‘szczur’[23].
  • Anoema (Anoemas, Anaema): fr. anoème ‘bez siły’, być może od gr. α a ‘bez’; νοημα noēma ‘myśl, pojęcie’ (por. ανοημων anoēmōn ‘nierozumny’)[24]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Cavia cobaya Pallas, 1766 (= Mus porcellus Linnaeus, 1758).
  • Cobaya (Cobaia): nazwa çabuia lub sabuia z niezidentyfikowanego języka Indian amerykańskich (być może tupi) oznaczająca ‘kawię domową’[25]. Gatunek typowy: w oryginalnym opisie Cuvier nie wymineił żadnago gatunku, na typ nomenklatoryczny wyznaczono Cavia cobaya Pallas, 1766 (= Mus porcellus Linnaeus, 1758).
  • Coiza: gr. κοιζω koizō ‘chrząkać’[26].
  • Moco: rodzima, południowoamerykańska nazwa moco dla kawii[27]. Gatunek typowy: Lund podał samą nazwę nie wskazując typu nomenklatorycznego.
  • Perea: etymologia nieznana[28]. Gatunek typowy: Lund podał samą nazwę nie wskazując typu nomenklatorycznego.
  • Prea: rodzima, południowoamerykańska nazwa prea dla kawii[13]. Gatunek typowy: Liais wymienił pięć gatunków – Cavia rufescens Lund, 1841 (= Cavia fulgida Wagler, 1831), Cavia cobaya Pallas, 1766 (= Mus porcellus Linnaeus, 1758), Cavia rupestris Wied-Neuwied, 1820, Cavia obscura Lichtenstein, 1823 (= Cavia fulgida Wagler, 1831) i Cavia saxatilis Lund, 1839 (= Cavia spixii Wagler, 1831) – nie wskazując typu nomenklatorycznego.
  • Mamcaviaus: modyfikacja zaproponowana przez meksykańskiego przyrodnika Alfonso Luisa Herrerę w 1899 roku polegająca na dodaniu do nazwy rodzaju przedrostka Mam (od Mammalia)[29].

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące występując współcześnie gatunki[30][22][18][17]:

Opisano również gatunki wymarłe[31]:

  • Cavia cabrerai Candela & Bonini, 2017[32] (Argentyna; miocen)
  • Cavia galileoi Verzi & Quintana, 2005[33] (Argentyna; pliocen)
  • Cavia lamingae Locks & Montenegro, 1985[34] (Brazylia; plejstocen)
  • Cavia vates Winge, 1888[35] (Brazylia; plejstocen)

Uwagi

  1. 1 2 Niepoprawna późniejsza pisownia Cavia Pallas, 1766.
  2. 1 2 Nieuzasadniona poprawka Cavia Pallas, 1766.
  3. 1 2 Niepoprawna późniejsza pisownia Anoema F. Cuvier, 1809.
  4. 1 2 Nomen nudum.
  5. ↑ Wariant pisowni Cobaya G. Cuvier, 1817.
  6. ↑ Najwyraźniej nowa nazwa dla Cavia Pallas, 1766[13].

Przypisy

  1. 1 2 P.S. Pallas: Miscellanea zoologica: quibus novae imprimis atque obscurae animalium species describuntur et observationibus iconibusque illustrantur. Hagae Comitum: Apud Petrum van Cleef, 1766, s. 30. (łac.).
  2. ↑ G.C.C. Storr: Prodromus Methodi Mammalium. Tubingae: Litteris Reissianis, 1780, s. 39. (łac.).
  3. ↑ J.F. Blumenbach: Handbuch der Naturgeschichte. Wyd. 5. Göttingen: Johann Christian Dieterich, 1797, s. 80. (niem.).
  4. ↑ G.R. Treviranus: Biologie: oder Philosophie der lebenden Natur für Naturforscher und Aerzte. Cz. 1. Göttingen: J. F. Röwer, 1802, s. 211. (niem.).
  5. ↑ F. Cuvier. Extrait des premiers Memoires de M. F. Cuvier, sur les Denis des mammiferes considcrees comine caracteres generiques. „Nouveau Bulletin des Sciences, par la Société philomathique de Paris”. (24), s. 394, 1809. (fr.).
  6. ↑ G. Cuvier: Cobaye (Mamm.), Cobaya. W: F. Cuvier: Dictionnaire des sciences naturelles, dans lequel on traite méthodiquement des différens êtres de la nature, considérés soit en eux-mêmes, d'après l’état actuel de nos connoissances, soit relativement à l’utilité qu’en peuvent retirer la médecine, l’agriculture, le commerce et les artes. T. 9. Strasbourg & Paris: F. G. Levrault & Le Normant, 1817, s. 481. (fr.).
  7. ↑ Nowa nazwa dla Cavia Pallas, 1766.
  8. ↑ G.J. Billberg: Synopsis Faunae Scandinaviae. T. 1. Cz. 1: Mammalia. Holmiae: Ex officina typogr. Caroli Deleen, 1828, s. tab. A, 45. (łac.).
  9. ↑ F. Cuvier: Zoologie = Mammalogie. W: C. Sonnini (red.): Dictionnaire des sciences naturelles, dans lequel on traite méthodiquement des différens êtres de la nature, considérés soit en eux-mêmes, d’après l’état actuel de nos connoissances, soit relativement à l’utilité qu’en peuvent retirer la médecine, l’agriculture, le commerce et les artes. Suivi d’une biographie des plus célèbres naturalistes. T. 59. Strasbourg & Paris: F. G. Levrault & Le Normant, 1829, s. 493. (fr.).
  10. 1 2 P.W. Lund. Paléontologie. Faune ante diluvienne du Brésil. „L’Écho du monde savant et l’Hermès: journal analytique des nouvelles et des cours scientifiques”. 7 (528), s. 191, 1840. (fr.).
  11. ↑ G.A.A. Aymard. Catalogue des animaux vertébrés, observés das le départment de la Haute-Loire, et composant one grande partie des collections zoologiques du musée du puy. „Annales de la Société d'Agriculture, Sciences, Arts et Commerce du Puy”. 18, s. 393, 1854. (fr.).
  12. ↑ H.M.D. de Blainville: Ostéographie, ou, Description iconographique comparée du squelette et du système dentaire des Mammifères récents et fossiles: pour servir de base à la zoologie et à la géologie. T. 4. Paris: J.B. Baillière et fils, 1839–1864, s. 26. (fr.).
  13. 1 2 Palmer 1904 ↓, s. 561.
  14. ↑ E. Liais: Climats, géologie, faune et géographie botanique du Brésil. Paris: Garnier Frères, 1872, s. 541. (fr.).
  15. ↑ A.L. Herrera: Sinonimia vulgar y cientifica de los principales vertebrados mexicanos. Mexico: Officina Tipografica de la Secretan’a de Foment, 1899, s. 13. (hiszp.).
  16. ↑ J.L. Dunnum: Family Caviidae G. Fischer, 1817. W: J.L. Patton, U.F.J. Pardiñas & G. D’Elía: Mammals of South America. Cz. 2: Rodents. Chicago: University of Chicago Press, 2015, s. 692. ISBN 978-0-226-16957-6. (ang.).
  17. 1 2 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński, W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 288–289. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  18. 1 2 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 550–552. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  19. 1 2 Family Caviidae (Cavies, Capybaras and Maras): T. Lacher, Jr. W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 433–434. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
  20. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Cavia. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2019-10-18].
  21. ↑ E. Wing: Domestication of Andean mammals. W: F. Vuilleumier & M. Monasterio: High altitude tropical biogeography. Oxford: Oxford University Press, 1986. ISBN 978-0195036251. (ang.).
  22. 1 2 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 355. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  23. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 165.
  24. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 105.
  25. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 192.
  26. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 949.
  27. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 429.
  28. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 523.
  29. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 25.
  30. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-15]. (ang.).
  31. ↑ J.S. Zijlstra, Cavia Pallas, 1766, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-15] (ang.).
  32. ↑ A.M. Candela & R.A. Bonini. A new guinea pig (Rodentia, Caviomorpha) from northwestern Argentina: Implications for the origin of the genus Cavia. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 37 (4): e1352591, 2017. DOI: 10.1080/02724634.2017.1352591. (ang.).
  33. ↑ D.H. Verzi & C.A. Quintana. The caviomorph rodents from the San Andrés Formation, east-central Argentina, and global Late Pliocene climatic change. „Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology”. 219 (3-4), s. 306, 2005. DOI: 10.1016/j.palaeo.2005.01.003. (ang.).
  34. ↑ M. Locks & E. Montenegro: Contribution à la paléontologie du Grande Abrigo da Lapa Vermelha Emperaire, Pedro Leopoldo, MG, Brasil. N˚1 – Un novo caviineo Quaternario (Mammalia, Rodentia). W: D.A. Campos, C.S. Ferreira, I.M. Brito & C.F. Viana (redaktorzy): Coletanea de Trabalhos Paleontologicos. Rio de Janeiro: Departamento Nacional da Produção Mineral, 1985, s. 81–86, seria: Serie Geologia. (hiszp.).
  35. ↑ H. Winge: Jordfundne og nulevende Gnavere (Rodentia) fra Lagoa Santa, Minas Geraes, Brasilian. Med Udsigt over Gnavernes indbyrdes Slægtskab. Kjøbenhavn: F. Dreyer, 1887, s. 66, seria: E Museo Lundii 1 (3). (duń.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.