Karol Różycki
Ilustracja
generał
Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1789
Hucyłówka pod Czerniejowicami

Data i miejsce śmierci

12 września 1870
Paryż

Przebieg służby
Lata służby

1809-1831

Siły zbrojne

Armia Księstwa Warszawskiego
Armia Królestwa Polskiego

Jednostki

Pułk Jazdy Wołyńskiej

Główne wojny i bitwy

Inwazja na Rosję (1812)
Powstanie listopadowe

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości z Mieczami

Karol Różycki herbu Poraj (ur. 5 listopada 1789 w Hucynówce[1] pod Czerniejowcami w powiecie jampolskim, zm. 12 września 1870 w Paryżu) – polski pamiętnikarz i publicysta, generał powstania styczniowego.

Tabliczka upamiętniająca na ścianie kościoła św. Karola Boromeusza w Warszawie

Życiorys

Od 1809 służył w armii Księstwa Warszawskiego i jako oficer jazdy brał udział we wszystkich jej kampaniach w latach 1815–1822 w armii Królestwa Polskiego. Urlopowany gospodarował na Wołyniu. Po wybuchu powstania 1830 współorganizator sił zbrojnych na Wołyniu i jako dowódca Pułku Jazdy Wołyńskiej walczył w składzie Korpusu gen. Józefa Dwernickiego. 17 czerwca 1831 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari. Po kapitulacji wyemigrował do Francji i działał w organizacjach demokratycznych (Młoda Polska, Towarzystwo Demokratyczne Polskie i inne)[2]. W 1842 związał się z A. Towiańskim.

W 1853 rząd turecki zaprosił go do swojej służby w stopniu generała. Propozycji nie przyjął.

Po wybuchu powstania styczniowego 1863, Rząd Narodowy wezwał go do udziału i awansował na generała. Przybył do Krakowa, ale po rozeznaniu sytuacji do działań nie przystąpił i wrócił do Paryża, tam zmarł. Pochowany na cmentarzu Montmartre. Ojciec Edmunda Różyckiego generała powstania styczniowego i szwagier Sadyka Paszy. Pradziad Ludomira Różyckiego[3].

Zmarli powstańcy 1863 zostali odznaczeni przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego 21 stycznia 1933 roku Krzyżem Niepodległości z Mieczami[4].

Przypisy

  1. Hucynówka, przedmieście '''Czerniejowa''', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 825.
  2. Karol Różycki [online], www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2023-04-18] (pol.).
  3. Marcin Kamiński, Ludomir Różycki. Opowieść o życiu i twórczości, Bydgoszcz 1987, s. 13.
  4. Zarządzenie o nadaniu Krzyża Niepodległości z mieczami poległym i zmarłym Powstańcom 1863 r. (M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 32).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.