Karol Różycki (generał)

Karol Różycki
	generał
Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1789 ; Hucyłówka pod Czerniejowicami
Data i miejsce śmierci	12 września 1870 ; Paryż
	Przebieg służby
Lata służby	1809-1831
Siły zbrojne	Armia Księstwa Warszawskiego; Armia Królestwa Polskiego
Jednostki	Pułk Jazdy Wołyńskiej
Główne wojny i bitwy	Inwazja na Rosję (1812); Powstanie listopadowe
	Odznaczenia

Karol Różycki herbu Poraj (ur. 5 listopada 1789 w Hucynówce^[1] pod Czerniejowcami w powiecie jampolskim, zm. 12 września 1870 w Paryżu) – polski pamiętnikarz i publicysta, generał powstania styczniowego.

Tabliczka upamiętniająca na ścianie kościoła św. Karola Boromeusza w Warszawie

Życiorys

Od 1809 służył w armii Księstwa Warszawskiego i jako oficer jazdy brał udział we wszystkich jej kampaniach w latach 1815–1822 w armii Królestwa Polskiego. Urlopowany gospodarował na Wołyniu. Po wybuchu powstania 1830 współorganizator sił zbrojnych na Wołyniu i jako dowódca Pułku Jazdy Wołyńskiej walczył w składzie Korpusu gen. Józefa Dwernickiego. 17 czerwca 1831 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari. Po kapitulacji wyemigrował do Francji i działał w organizacjach demokratycznych (Młoda Polska, Towarzystwo Demokratyczne Polskie i inne)^[2]. W 1842 związał się z A. Towiańskim.

W 1853 rząd turecki zaprosił go do swojej służby w stopniu generała. Propozycji nie przyjął.

Po wybuchu powstania styczniowego 1863, Rząd Narodowy wezwał go do udziału i awansował na generała. Przybył do Krakowa, ale po rozeznaniu sytuacji do działań nie przystąpił i wrócił do Paryża, tam zmarł. Pochowany na cmentarzu Montmartre. Ojciec Edmunda Różyckiego generała powstania styczniowego i szwagier Sadyka Paszy. Pradziad Ludomira Różyckiego^[3].

Zmarli powstańcy 1863 zostali odznaczeni przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego 21 stycznia 1933 roku Krzyżem Niepodległości z Mieczami^[4].

Przypisy

↑ Hucynówka, przedmieście '''Czerniejowa''', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 825 .
↑ Karol Różycki [online], www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2023-04-18] (pol.).
↑ Marcin Kamiński, Ludomir Różycki. Opowieść o życiu i twórczości, Bydgoszcz 1987, s. 13.
↑ Zarządzenie o nadaniu Krzyża Niepodległości z mieczami poległym i zmarłym Powstańcom 1863 r. (M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 32).

Bibliografia

K. Różycki, Powstanie na Wołyniu czyli Pamiętnik Pułku Jazdy Wołyńskiej, uformowanego w czasie wojny narodowej polskiej przeciw despotyzmowi tronu Rossyiskiego 1831 roku, Bourges 1832.
K. Różycki, Pamiętnik Pułku Jazdy Wołyńskiej 1831 r., Paryż [1866].
H.P. Kosk generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza „Ajaks” Pruszkow 2001
Leonard Rettel: Wspomnienie o Karolu Różyckim (przedruk nekrologu syg.224689 Rocznik Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu za rok 1870-1872). Kraków: Drukarnia „Czasu” Fr. Kluczyckiego, 1894. OCLC 448618959.

Linki zewnętrzne

Publikacje Karola Różyckiego w bibliotece Polona
Karol Różycki, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-04-15].

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Hucynówka, przedmieście '''Czerniejowa''', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 825 .

[2] Karol Różycki [online], www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2023-04-18] (pol.).

[3] Marcin Kamiński, Ludomir Różycki. Opowieść o życiu i twórczości, Bydgoszcz 1987, s. 13.

[4] Zarządzenie o nadaniu Krzyża Niepodległości z mieczami poległym i zmarłym Powstańcom 1863 r. (M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 32).

[1]

[2]

[3]

[4]