Karol Grela
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1970
Warszawa

Profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia organiczna
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Doktorat

1998 – doktor nauk chemicznych w zakresie chemii
IChO PAN

Habilitacja

2003 – doktor habilitowany nauk chemicznych w zakresie chemii
IChO PAN

Profesura

2008

Nauczyciel akademicki
Polska Akademia Nauk

Instytut Chemii Organicznej

Uniwersytet Warszawski

Wydział Chemii

Strona internetowa

Karol Lesław Grela (ur. 23 listopada 1970 w Warszawie)[1] – polski chemik organik, profesor nauk chemicznych, profesor w Instytucie Chemii Organicznej PAN i na Wydziale Chemii UW[2].

Życiorys

Zajmuje się zagadnieniami syntezy organicznej, metatezy olefin i chemii metaloorganicznej. Tytuł zawodowy magistra inżyniera uzyskał w 1994 roku na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. Stopień naukowy doktora nauk chemicznych uzyskał w 1998 roku w Instytucie Chemii Organicznej PAN (promotor prof. Mieczysław Mąkosza). Następnie odbył staż podoktorski (1999–2000) w Instytucie Maxa Plancka (Max-Planck-Institut für Kohlenforschung) w Mülheim (Niemcy) pod kierunkiem prof. Aloisa Fürstnera. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w IChO PAN w 2003, natomiast tytuł naukowy profesora zwyczajnego uzyskany w 2008 r.[2] Od 2012 roku związany z Wydziałem Chemii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie jest nauczycielem akademickim. Kieruje badaniami naukowymi zespołu w Laboratorium Syntezy Metaloorganicznej w Centrum Nauk Biologiczno-Chemicznych (CeNT3) na kampusie warszawskiej Ochoty[3].

W październiku 2018 był autorem lub współautorem 160 publikacji naukowych[4] oraz twórcą 20 wynalazków chronionych patentami i/lub zgłoszeniami patentowymi[5]. Wypromował 10 doktorów nauk chemicznych[2], w tym dra inż. Michała Bieńka założyciela firmy Apeiron Synthesis S.A.[6]. Laureat grantów FNP: „Start” (1998)[7], „Mistrz” (2007)[8], Team (2009)[9] i Team-Tech (2016)[10] oraz KBN, NCBiR i NCN, m.in. „Maestro” (2012)[11].

Laureat Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej za rok 2014[12]. W 2016 roku otrzymał Medal Stanisława Kostaneckiego przyznawany przez Polskie Towarzystwo Chemiczne[13].

Wybrane publikacje

Artykuły w czasopismach naukowych
  • Karol Grela, Syuzanna Harutyunyan, Anna Michrowska, A highly efficient ruthenium catalyst for metathesis reactions, „Angewandte Chemie International Edition”, 41 (21), 2002, s. 4038–4040, DOI: 10.1002/1521-3773(20021104)41:21<4038::AID-ANIE4038>3.0.CO;2-0, PMID: 12412074 [dostęp 2022-06-12] (ang.).
  • Michał Bieniek i inni, Advanced fine-tuning of grubbs/hoveyda olefin metathesis catalysts: a further step toward an optimum balance between antinomic properties, „Journal of the American Chemical Society”, 128 (42), 2006, s. 13652–13653, DOI: 10.1021/ja063186w, PMID: 17044669 [dostęp 2022-06-12] (ang.).
  • Rafał Gawin i inni, A dormant ruthenium catalyst bearing a chelating carboxylate ligand: in situ activation and application in metathesis reactions, „Angewandte Chemie International Edition”, 46 (38), 2007, s. 7206–7209, DOI: 10.1002/anie.200701302, PMID: 17661308 [dostęp 2022-06-12] (ang.).
  • Michał Bieniek i inni, In an attempt to provide a user's guide to the galaxy of benzylidene, alkoxybenzylidene, and indenylidene ruthenium olefin metathesis catalysts, „Chemistry (Weinheim an Der Bergstrasse, Germany)”, 14 (3), 2008, s. 806–818, DOI: 10.1002/chem.200701340, PMID: 18064624 [dostęp 2022-06-12] (ang.).
  • Cezary Samojłowicz, Michał Bieniek, Karol Grela, Ruthenium-based olefin metathesis catalysts bearing N-heterocyclic carbene ligands, „Chemical Reviews”, 109 (8), 2009, s. 3708–3742, DOI: 10.1021/cr800524f, PMID: 1953449 [dostęp 2022-06-12] (ang.).
  • Michał Smoleń i inni, Synthesis and catalytic activity of ruthenium indenylidene complexes bearing unsymmetrical NHC containing a heteroaromatic moiety, „RSC Advances”, 6 (80), 2016, s. 77013–77019, DOI: 10.1039/C6RA18210K [dostęp 2022-06-12] (ang.).
  • Adrian Sytniczuk i inni, At Long Last: Olefin Metathesis Macrocyclization at High Concentration, „Journal of the American Chemical Society”, 140 (28), 2018, s. 8895–8901, DOI: 10.1021/jacs.8b04820, PMID: 29944361 [dostęp 2022-06-12] (ang.).
  • Michał Smoleń i inni, Ruthenium Complexes Bearing Thiophene-Based Unsymmetrical N-Heterocyclic Carbene Ligands as Selective Catalysts for Olefin Metathesis in Toluene and Environmentally Friendly 2-Methyltetrahydrofuran, „Chemistry (Weinheim an Der Bergstrasse, Germany)”, 24 (57), 2018, s. 15372–15379, DOI: 10.1002/chem.201803460, PMID: 30230657 [dostęp 2022-06-12] (ang.).
Książki
  • Redaktor książki „Olefin Metathesis: Theory and Practice”, Wiley, 2014, ISBN 978-1-118-20794-9[14].

Przypisy

  1. ↑ The Grela's Group [online], www.karolgrela.eu [dostęp 2017-11-24] (ang.).
  2. 1 2 3 Prof. dr hab. inż. Karol Lesław Grela, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-07-11].
  3. ↑ Centrum Nauk Biologiczno-Chemicznych Uniwersytetu Warszawskiego [online], www.cent3.uw.edu.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-16].
  4. ↑ Karol Grela A-7405-2008 - ResearcherID.com [online], www.researcherid.com [dostęp 2018-10-19].
  5. ↑ Inventor: Grela Karol. Espacenet. [dostęp 2018-10-19].
  6. ↑ Polski chemik stworzył proszek lepszy niż grafen [online], www.forbes.pl [dostęp 2016-05-22].
  7. ↑ Laureaci Start 1998. Fundacja na rzecz Nauki Polskiej, 1998. [dostęp 2013-12-24].
  8. ↑ Laureaci Mistrz, edycja 2007. Fundacja na rzecz Nauki Polskiej, 2007. [dostęp 2013-12-24].
  9. ↑ Laureaci Team, edycja 3/2009. Fundacja na rzecz Nauki Polskiej, 2009. [dostęp 2013-12-24].
  10. ↑ Grantobiorcy TEAM-TECH - konkurs 1/2016 - Fundacja na rzecz Nauki Polskiej, „Fundacja na rzecz Nauki Polskiej” [dostęp 2016-11-19] (pol.).
  11. ↑ Wyniki konkursów Maestro 2 i Harmonia 2. Narodowe Centrum Nauki, 2012. [dostęp 2013-12-24].
  12. ↑ Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej 2014 przyznane. Fundacja na rzecz Nauki Polskiej, 2014-10-30. [dostęp 2014-11-03].
  13. ↑ Laureaci medali PTChem. ptchem.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-31)].
  14. ↑ Karol Grela (red.): Olefin Metathesis: Theory and Practice. John Wiley & Sons, Inc., 2014. [dostęp 2014-03-21].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.