podpułkownik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
12 stycznia 1895 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
17 maja 1944 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
do 1944 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
86 Pułk Piechoty |
Stanowiska |
dowódca batalionu |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Karol Reinhold Fanslau, pierwotnie Fanzlau[uwaga 1] (ur. 12 stycznia 1895 w Kłuśnie, zm. 17 maja 1944 pod Monte Cassino) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 12 stycznia 1895 w Kłuśnie[2], pow. rypiński, jako syn Andrzeja[3]. Uczył się w rosyjskim gimnazjum w Czugujewie w guberni charkowskiej. W czerwcu 1915 powołany do armii rosyjskiej, ukończył moskiewską oficerską szkołę junkierską. Od stycznia 1918 w Armii Ochotniczej gen. Antona Denikina brał udział w walkach z bolszewikami. Po zakończeniu I wojny światowej, w lipcu 1919, został przyjęty do Wojska Polskiego. Awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5], a następnie na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[6]. W latach 20. był oficerem 86 pułku piechoty w Mołodecznie[7][8][9]. W 1932 był oficerem 49 pułku piechoty w Kołomyi[10]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 37. lokatą w korpusie oficerów piechoty oraz przeniesiony do Ośrodka Wyszkolenia Rezerw Piechoty w Różanie na stanowisko kierownika wyszkolenia piechoty[11]. W 1938, w czasie akcji zaolziańskiej, dowodził batalionem „Różan” wystawionym przez Ośrodek Wyszkolenia Rezerw Piechoty i podporządkowanym dowódcy Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Śląsk”.
Po wybuchu II wojny światowej 1939 w okresie kampanii wrześniowej pełnił funkcję dowódcy I batalionu 115 pułku piechoty. Później został oficerem Polskich Sił Zbrojnych. W stopniu majora był zastępcą dowódcy 3 batalionu strzelców karpackich. Awansowany na stopień podpułkownika od 4 lipca 1943 był dowódcą 4 batalionu strzelców karpackich[12]. Podczas bitwy o Monte Cassino poległ 17 maja 1944 podczas zdobywania wzniesienia nr 593 (Góra Ofiarna) dowodząc atakiem[13][14] (przejmujący po nim dowodzenie pułkiem mjr Józef Stojewski-Rybczyński poległ wkrótce potem tego samego dnia). Został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym na Monte Cassino (kwatera 4-B-2)[15][2][16].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari nr 49[17]
- Krzyż Walecznych
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1935)[18]
- Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino nr 759 (1944)[19]
Uwagi
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 36.
- 1 2 Wykaz poległych 1952 ↓, s. 181.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-16] .
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 445.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 324.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 228.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 373.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 387.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 100.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 68, 577.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 31, 457.
- ↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 37.
- ↑ Zbigniew Wawer: Monte Cassino 1944. Warszawa: Bellona, 2009, s. 263, 266. ISBN 978-83-11-11496-8.
- ↑ Peter Caddick-Adams: Monte Cassino. Piekło dziesięciu armii. Kraków: Znak, 2014. ISBN 978-83-240-3004-0.
- ↑ Karol Fanslau [online], cmpi.fondazionemm2c.org [dostęp 2020-12-16] .
- ↑ Karol Fanslau. polskiecmentarzewewloszech.eu. [dostęp 2018-05-18].
- ↑ Łukomski G. , Polak B. , Suchcitz A. , Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 369 .
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 86 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Lista Krzyży M.C. Polegli 3 Dywizja Strzelców Karpackich. krzyz.montecassino.eu. [dostęp 2023-04-30].
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
- Kronika 3 Dywizji Strzelców Karpackich Nr 1 za czas od 3 V 1942 do 10 XII 1943. [w:] Oddziałowe Kroniki i Dzienniki Działań, sygn. C.292 [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1943. [dostęp 2016-06-03].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- J. Kirszak: Śmierć pułkownika - Karol Reinhold Fanslau na polu chwały, „Polska Zbrojna. Historia”, nr 3/2018.