Karol Dziuban
Data urodzenia

16 grudnia 1921

Data i miejsce śmierci

27 sierpnia 1974
Kraków

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Narodowość

polska

Stanowisko

naczelnik Grupy Bieszczadzkiej GOPR

Pracodawca

Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe

Odznaczenia
Krzyż Partyzancki Srebrny Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej

Karol Dziuban (ur. 16 grudnia 1921, zm. 27 sierpnia 1974 w Krakowie) – założyciel i pierwszy naczelnik Grupy Bieszczadzkiej GOPR, działacz turystyczny.

Życiorys

Tablica upamiętniająca Karola Dziubana
Nagrobek Karola i Urszuli Dziubanów w Sanoku

Karol Dziuban urodził się w 1921. Po wybuchu II wojny światowej podczas okupacji niemieckiej ukończył tajne nauczanie w ramach przedwojennego sanockiego gimnazjum, uzyskując maturę[1].

Został działaczem turystycznym, przewodnikiem, przodownikiem GOT. W sierpniu 1961 otrzymał od zarządu głównego GOPR zlecenie organizacji Grupy Bieszczadzkiej, którego pierwsze zebranie odbyło się 21 września 1961, a Dziuban został wówczas wiceprezesem zarządu i naczelnikiem (kierownikiem) grupy[2][3]. W tym samym roku brał udział w kursie ratownictwa. Został wiceprzewodniczącym powołanego w 1961 koła przewodników turystycznych w Sanoku[4].

Zmarł 27 sierpnia 1974 w Krakowie (według innego źródła: 28 sierpnia[5]). 30 sierpnia 1974 został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku[6]. Następcą na stanowisku naczelnika Grupy Bieszczadzkiej GOPR został jego syn, Jacek Dziuban[7].

Żoną Karola Dziubana była Urszula (1925-1989). Jego siostrą stryjeczną była Maria Dziuban-Warawa, nauczycielka[8].

W siedzibie Grupy Bieszczadzkiej GOPR przy ul. Adama Mickiewicza 49 w Sanoku została ustanowiona tablica upamiętniająca Karola Dziubana. Została odsłonięta 11 października 1986 podczas obchodów jubileuszu 25-lecia grupy[9]. Inskrypcja na tablicy brzmi: Karolowi Dziubanowi 1922-1974 pierwszemu naczelnikowi grupy bieszczadzkiej GOPR w jej XXV lecie. Ratownicy. Październik 1986[10].

Odznaczenia i ordery

Przypisy

  1. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2015-09-23].
  2. ↑ Bieszczadzka grupa GOPR powstała w Sanoku. „Nowiny”, s. 5, Nr 228 z 26 września 1961.
  3. ↑ W listopadzie rozpoczyna służbę bieszczadzki GOPR. „Nowiny”, s. 3, Nr 42 z 2 października 1961.
  4. ↑ Państwowe egzaminy na przewodników znów odbywają się w Sanoku. „Tygodnik Sanocki”, s. 4, Nr 11 (123) z 18 marca 1994.
  5. ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 951.
  6. ↑ Wspomnienie o Karolu Dziubanie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 13 z 15-30 września 1974. Sanocka Fabryka Autobusów.
  7. ↑ Elżbieta Kolano. Błękitne krzyże na połoninach. „Nowiny”, s. 6, Nr 264 z 23-25 listopada 1979.
  8. ↑ Rozmowa z Maria Dziuban-Warawa – nauczycielką w Cisnej. „Nowiny”, s. 6, Nr 147 z 26 czerwca 1987.
  9. ↑ Święto bieszczadzkich ratowników. „Nowiny”, s. 2, Nr 240 z 14 października 1986.
  10. ↑ Franciszek Oberc: Pomniki i tablice pamiątkowe Sanoka. Sanok: 1998, s. 26. ISBN 83-909787-1-7.
  11. ↑ Prezentujemy odznaczonych. „Nowiny-Stadion”. Nr 29, s. 1, 21 lipca 1969.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.