Lecz i Karanos z wielką liczbą Greków szukał siedzib w Macedonii, ponieważ takie polecenie otrzymał od wyroczni. Przybył on do Ematii w pościgu za trzodą kóz, które uciekały przed gwałtownymi deszczami i zajął miasto Edessę. Jej mieszkańcy z powodu ulewnych deszczów i gęstej mgły nie spodziewali się żadnej napaści. Wtedy przypomniał sobie wyrocznię, która nakazywała mu w poszukiwaniu własnego państwa iść za kozami jako swymi przewodnikami. Edessę ustanowił więc stolicą swojego państwa. Później jako nakaz religijny przyjął to, że dokądkolwiek wyruszy z wojskiem, na przodzie oddziałów tak samo umieści kozy aby były one tak przewodniczkami w jego przedsięwzięciach, jak były założycielkami jego królestwa. Z uwagi na pamięć o oddanej przez nie przysłudze nazwał miasto Edessę Ajgeją lud zaś Ajgeadami (potomkami kóz).

Przed pierwszą Olimpiadą, Karanos poniesiony ambicją zebrał armię Argwijczyków i reszty Peloponezu, w ordynku poprowadził ich ku ziemią Macedończyków. W tym czasie król Orestydy toczył wojnę z sąsiednią Erodają i poprosił (Karanosa) o wsparcie, obiecując mu w zamian połowę swoich ziem jeśli tylko Orestydzi zwyciężą. Król dotrzymał swojej obietnicy i Karanos wziął w swoje władanie obiecane terytorium. Rządził trzydzieści lat, aż do swoje śmierci w podeszłym wieku. Po nim władzę przejął jego syn Kojnos który rządził przez dwadzieścia osiem lat^[1].