Madsen
Ilustracja
Państwo

 Dania

Producent

Dansk Rekyl Riffel Syndikat A/S[1]

Rodzaj

ręczny karabin maszynowy

Historia
Prototypy

1890

Produkcja

od 1902–1903

Dane techniczne
Kaliber

6,5 - 8 mm

Nabój

8x58mmR
7×57mm Mauser
6.5×55mm
7.92×57mm Mauser
7.65×53mm Mauser
7.62×54mmR
7.62×51mm NATO
.303 British

Magazynek

łukowy, 25, 30, 40 nab.

Wymiary
Długość

1140 mm[1]

Długość lufy

596 mm[1]

Masa
broni

9 kg

Inne
Prędkość pocz. pocisku

715 m/s

Szybkostrzelność teoretyczna

450 strz./m[1]

Zasięg skuteczny

1000 m

Karabin maszynowy Madsen – duński ręczny karabin maszynowy strzelający nabojami kalibru 6,5 - 8 mm. Konstruktorem karabinu był Jens Schuboe, a został udoskonalony przez duńskiego oficera Wilhelma Madsena[1]. Produkowany seryjnie od 1902-1903 przez duńską firmę Dansk Rekylriffel Syndikat A/S w Kopenhadze[2]. Firma na tę broń nabyła patent w 1900 roku. Broń jest znana również pod nazwą DRS (od nazwy firmy)[2]. Był pierwszym ręcznym karabinem maszynowym świata, który przez wiele lat cieszył się ogromna popularnością[1]. Zmodernizowany w roku 1920. Wkm Madsen o kalibrze 20 mm był przeskalowaną i przerobioną wersją rkm-u. Produkowano go do lat 50 i był używany przez 36 krajów świata[1]. Bardzo niska masa karabinu sprawiała, że był często używany przez kawalerię[1]. Był również stosowany w Rosji jako karabin maszynowy pilota lub nawigatora w lotnictwie[2].

Opis konstrukcji

Ręczny karabin maszynowy Madsen był bronią samoczynno – samopowtarzalną. Zasada działania oparta o krótki odrzut lufy. Zasilanie z łukowych magazynków o pojemności 25, 30 lub 40 naboi. Trzon zamkowy mocowany w obrotowym suwadle na osi poziomej. Ryglowanie następowało przez obrót trzona zamkowego. Zamek oscylował w pionie po trasie pięciokąta[1]. Jako jednym z pierwszych rozwiązań na świecie była szybkowymienna lufa[2], którą umieszczono w osłonie z podłużnymi otworami – chłodzona powietrzem. Muszka umieszczona była na górnej części osłony u wylotu lufy. Posiadała celownik krzywkowy[2]. Karabin miał składany dwójnóg, przymocowany do osłony lufy. Kolba drewniana, którą można było odłączyć w warunkach polowych[2].

Był montowany na motocyklach typu Nimbus, używany przez oddziały kawalerii duńskiej, norweskiej i szwedzkiej. W wersji zmodernizowanej wszedł na uzbrojenie armii bułgarskiej, portugalskiej i chińskiej. Broń ta nadal (2010 r.)[uwaga 1] jest używana przez brazylijską policję. Cieszy się opinią broni poręcznej, niezawodnej i stabilnej w strzelaniu.

W okresie międzywojennym opracowano też wersję tego karabinu jako ckm, lkm. Zamiast chłodzenia powietrzem zastosowano tam chłodnicę z wodą. Kolbę zastąpiono chwytem pistoletowym. Całość osadzono na ciężkiej, trójnożnej podstawie. Zasilanie odbywało się dalej z magazynków. Konstrukcja ta okazała się niepraktyczna[3].

Uwagi

  1. ↑ Schultz podaje, że brazylijska żandarmeria ostatnie Madseny wycofała w kwietniu 2008 roku

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Walter Schultz: 1000 ręcznej broni palnej. s. 238.
  2. 1 2 3 4 5 6 Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). s. 128-129.
  3. ↑ Otton Laskowski (red.), Encyklopedja wojskowa. T. 5, Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego, 1935, 272 i 285.

Bibliografia

  • Ford Roger: Historia broni maszynowej od roku 1860 do czasów współczesnych. Warszawa 1999.
  • Torecki Stanisław: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa 1982.
  • Walter Schultz: 1000 ręcznej broni palnej. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2011, s. 238. ISBN 978-83-7708-745-9.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.