Kaplica Matki Bożej Częstochowskiej w Szczawnicy
A-673 z 19 grudnia 1992 r.[1]
kaplica
Ilustracja
Widok od strony południowo-wschodniej
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Szczawnica

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Wojciecha Biskupa Męczennika w Szczawnicy

Wezwanie

Matki Bożej Częstochowskiej

Położenie na mapie Szczawnicy
Mapa konturowa Szczawnicy, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Szczawnica, kaplica Matki Bożej Częstochowskiej w Parku Dolnym”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Szczawnica, kaplica Matki Bożej Częstochowskiej w Parku Dolnym”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Szczawnica, kaplica Matki Bożej Częstochowskiej w Parku Dolnym”
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego
Mapa konturowa powiatu nowotarskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Szczawnica, kaplica Matki Bożej Częstochowskiej w Parku Dolnym”
Położenie na mapie gminy Szczawnica
Mapa konturowa gminy Szczawnica, po lewej znajduje się punkt z opisem „Szczawnica, kaplica Matki Bożej Częstochowskiej w Parku Dolnym”
Ziemia49°25′42,5″N 20°28′32,7″E/49,428472 20,475750

Kaplica Matki Bożej Częstochowskiej – zabytkowa kaplica, znajdująca się przy alejce Parku Dolnego w Szczawnicy.

Historia

Budynek został wzniesiony w 1867 r., jako pijalnia wody Helena[2]. W latach 70. XIX w. Franciszek Tomanek, dzierżawca Dolnego Zakładu, wystąpił z inicjatywą przeznaczenia go na kaplicę, dla wygody gości uzdrowiska[3]. 26 lipca 1873 r. wydano stosowne pozwolenie, podpisane przez konsystorza biskupiego, a pierwszą mszę odprawiono 6 lipca 1877 r. Tomanek ufundował zakupił do kaplicy kopię obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej oraz portatyl z relikwiami męczenników św. Feliksa i św. Marceliny, poświęcony przez biskupa Antoniego Gałeckiego. Ufundował także sygnaturkę i wieńczący kaplicę krzyż[4].

W 1894 roku do kaplicy wstawiono większy ołtarz, autorstwa Władysława Łuszczkiewicza, który zastąpił portatyl[5].

Od 1914 r. msze w kaplicy nie odbywają się regularnie. Budynek był odnawiany w 1927 r., ze składek kuracjuszy i w 2001 r., z pieniędzy parafii oraz składek mieszkańców[4]. Msze są odprawiane latem, w sezonie turystycznym, jedynie w niedziele[6].

Architektura i wyposażenie

Budynek wzniesiono z cegły, na podmurówce z kamienia łamanego[2]. Skonstruowano go na planie ośmiokąta, o orientalizującej formie[3]. Otynkowane ściany zdobi wykładany kamieniem cokół oraz gzyms wieńczący. W górnej części[3] budowla posiada okrągłe świetliki, wypełnione maswerkowymi rozetami. Wewnątrz znajduje się kamienna posadzka[2].

Dach kaplicy jest wielospadowy, kryty ocynkowaną blachą, zwieńczony sygnaturką. Strop drewniany[2].

Powierzchnia użytkowa wynosi 50 m², kubatura liczy 430 m³. Obiekt wyposażony jest w instalację elektryczną[2].

Przypisy

Galeria

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.