Współczesny kapelusz huculski
Szeregowy z 49 Huculskiego Pułku Strzelców. Rok 1937

Kapelusz huculski – tradycyjne nakrycie głowy używane przez żołnierzy i oficerów w 49 Pułku Strzelców Huculskich.

Okres międzywojenny

12 kwietnia 1937 roku Minister Spraw Wojskowych generał dywizji Tadeusz Kasprzycki nadał I batalionowi 49 pułku piechoty nazwę „huculski batalion Legionów Polskich” oraz wprowadził „specjalne części umundurowania” dla żołnierzy 11 Karpackiej Dywizji Piechoty w postaci pióra do czapki – rogatywki garnizonowej i peleryny typu podhalańskiego, a dla żołnierzy huculskiego batalionu Legionów Polskich dodatkowo – kapelusza huculskiego[1].

4 marca 1938 roku Minister Spraw Wojskowych nadał jednostce nazwę „49 Huculski Pułk Strzelców” oraz „zarządził noszenie przez żołnierzy całego pułku kapelusza huculskiego”[2][3].

Kapelusz huculski podobnie jak podhalański tłoczony był z jednego kawałka filcu w kolorze ochronnym. Ozdabiano go pęczkiem ciemnobrunatnych i białych piór cietrzewich. Czasem stosowano farbowane i przycięte pióra kogucie. Pęczek przypinano emblematem 11 Karpackiej Dywizji Piechoty z krzyżem huculskim. Ogłowie obszyte było żółto granatowym sznurkiem, a wersje dla oficerów także srebrnym galonem[4].

Kapelusz posiadał szkarłatną podpinkę z cienkiej skórki, na której nabijano gwoździki i rozetki z białego metalu[4].

Na kapeluszu umieszczano z przodu znak orła wojskowego wz. 1919 wykonany z metalu[3].

Współczesność

Po roku 1989 powrócono do tradycji jednostek karpackich i utworzono 22 Brygadę Piechoty Górskiej. Opracowano także kapelusz wzorowany na przedwojennym kapeluszu huculskim[5]. Obecnie kapelusz huculski noszą żołnierze 22 Karpackiego Batalionu Piechoty Górskiej[6].

Przypisy

  1. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 4 z 12 kwietnia 1937 roku, poz. 42 i 43.
  2. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 2 z 4 marca 1938 roku, poz. 24.
  3. 1 2 Iwonna Sobierajska: Kapelusz huculski wz. 1937 noszony przez żołnierzy i oficerów w 49. Pułku Strzelców Huculskich. [dostęp 2012-08-21]. (pol.).
  4. 1 2 Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie 1939-45. Barwa i broń.. Warszawa: Wydaw. Interpress, 1984, s. 113. ISBN 83-223-2055-8.
  5. ↑ Rozporządzenie MON z 2.12.2004 r. w sprawie wzorów oraz noszenia umundurowania i oznak wojskowych przez żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 7poz. 53 z późn. zm.)
  6. ↑ Mundury będą wygodniejsze [online], www.polska-zbrojna.pl [dostęp 2018-05-15].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.