Kamienica Teodora Steigerta
Symbol zabytku nr rej. A/199 z 15.07.1976[1]
Ilustracja
Kamienica (widok współczesny)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Adres

ul. Piotrkowska 90

Typ budynku

kamienica

Styl architektoniczny

neobarok

Architekt

Franciszek Chełmiński

Rozpoczęcie budowy

1895

Ukończenie budowy

1895

Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Teodora Steigerta”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Teodora Steigerta”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Teodora Steigerta”
Ziemia51°45′59,04″N 19°27′25,84″E/51,766400 19,457178

Kamienica Teodora Steigerta – kamienica znajdujący się przy ulicy Piotrkowskiej 90 w Łodzi.

Historia i architektura

Kamienica została wzniesiona w 1895 roku według projektu Franciszka Chełmińskiego na zlecenie Teodora Steigerta[2][3]. Na przełomie XIX i XX wieku na dziedzińcu posesji działała tkalnia Steigerta[3].

Neobarokowa fasada budynku ozdobiona jest ornamentem o nieregularnej formie. Na wysokości pierwszego i drugiego piętra znajduje się wykusz wsparty na dwóch kolumnach, zakończony na trzecim piętrze balkonem. Kolumny podparte są rzeźbami postaci o głowie smoków i tułowiach kobiet. Nad dachem jest attyka w formie balustrady z okienkami. Ściany drugiego i trzeciego piętra wyłożone są cegłą glazurowaną[2]. W dekoracyjnej bramie wjazdowej wkomponowano datę ukończenia budowy.

Kamienica jest jedną z niewielu znajdujących się przy Piotrkowskiej, której parter handlowy zachował pierwotny wygląd.

Budynek wpisany jest do rejestru zabytków pod numerem A/199 z 15.07.1976[1].

Kamienica w kulturze

Piotrkowska 90 pojawia się w literaturze oraz filmie polskim. Pod tym adresem mieli mieszkać główni bohaterowie Ziemi obiecanej Władysława Reymonta – Polak Karol Borowiecki, Niemiec Maks Baum oraz Żyd Moryc Welt, ale w filmie pod tym samym tytułem – w reżyserii A. Wajdy – zdjęcia związane z tym miejscem były realizowane w kamienicy na rogu ul. J. Tuwima i J. Kilińskiego, w ówczesnym mieszkaniu Krzysztofa Zanussiego[4].

W kamienicy znajduje się tymczasowa siedziba Muzeum Dzieci Polskich – ofiar totalitaryzmu[5].

Przypisy

  1. 1 2 Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2020-02-07].
  2. 1 2 Anna Rynkowska, Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, s. 196–197, ISBN 978-83-939822-4-0.
  3. 1 2 Sławomir Krajewski, Jacek Kusiński: Spacer pierwszy. Ulica Piotrkowska. Łódź: Wydawnictwo Jacek Kusiński, 2008. ISBN 978-83-927666-4-3.
  4. ↑ Joanna Podolska, Jakub Wiewiórski, Spacerownik. Łódź filmowa, Łódź: Agora, 2010, s. 27, ISBN 978-83-268-0038-2, OCLC 837874997.
  5. ↑ Dr Maj: zakończenie budowy Muzeum Dzieci Polskich możliwe za trzy lub cztery lata [online], dzieje.pl [dostęp 2024-04-20] (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.