Kamienica Margrabska
Kamienica Mennica
Hotel Drezdeński
Symbol zabytku nr rej. A-175 z 17 grudnia 1932[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

Rynek Główny 47
ul. Floriańska 2

Ukończenie budowy

XIV w., XVIII w., 1816–1840, 1920–1922

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Margrabska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica Margrabska”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Margrabska”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Margrabska”
Ziemia50°03′44,4″N 19°56′20,9″E/50,062333 19,939139

Kamienica Mennica (Kamienica Margrabska) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie przy Rynku Głównym 47, na rogu z ulicą Floriańską 2, na Starym Mieście.

Historia

W XVI wieku została kupiona przez margrabiego Zygmunta Myszkowskiego. W XVIII stuleciu była siedzibą Franciszka Wielopolskiego, pierwszego prezydenta miasta Krakowa. Wielopolski wynajmował ją również na zajazd „Pod Opatrznością”; w 1792 nocował w nim Tadeusz Kościuszko[2].

W XIX w. mieścił się w niej hotel „Drezdeński”, w którym na kilka dni zatrzymał się Stanisław Moniuszko podczas swojego pierwszego pobytu w Krakowie w 1858. Informację o wizycie autora „Halki” zamieścił krakowski „Czas”. Moniuszko zawarł tu znajomość z Ambrożym Grabowskim, Józefem Kremerem i Lucjanem Siemieńskim. Tutaj też, pod wpływem wizyty kompozytora na Wawelu, zrodził się pomysł na nową – nigdy nie dokończoną – operę „Rokiczana”, pisaną do libretta Józefa Korzeniowskiego. Miała to być opera historyczna o królu Kazimierzu Wielkim[3].

Rokokowa fasada pochodzi z pierwszej połowy XVIII wieku[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2022-05-20].
  2. ↑ Michał Rożek, Przewodnik po zabytkach Krakowa, Kraków 2006, s. 184.
  3. ↑ Marek Żukow-Karczewski, Moniuszko w Krakowie, „Echo Krakowa”, 28,29,30 IV - 1 V 1989 r., nr 84 (12893).
  4. ↑ Jan Adamczewski, Mała Encyklopedia Krakowa, Kraków 1996.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.