Kamienica Karola Mintera w Warszawie
Ilustracja
Kamienica Karola Mintera (2012)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Sierakowskiego 4

Typ budynku

kamienica

Architekt

Józef Orłowski

Inwestor

Karol Juliusz Minter

Kondygnacje

3

Rozpoczęcie budowy

1860

Ukończenie budowy

1863

Pierwszy właściciel

Karol Juliusz Minter

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Karola Mintera w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Karola Mintera w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Karola Mintera w Warszawie”
Ziemia52°14′59″N 21°01′57″E/52,249722 21,032500

Kamienica Karola Mintera – zabytkowa kamienica znajdująca się na warszawskiej Pradze-Północ przy ul. Sierakowskiego 4 róg ul. Okrzei.

Historia

Kamienica Karola Mintera, elewacja tylna (2012)

Historię budynku odkrył i opisał varsavianista Janusz Sujecki, na podstawie drzeworytu Józefa Holewińskiego opublikowanego w 1869 roku w czasopiśmie „Kłosy”. Został on wykonany na podstawie obrazu Juliusza Kossaka, przedstawiającego koński targ, w którego tle widać kamienicę Mintera.

W latach 1885–1905 w wynajmowanej części budynku mieściło się VII Rządowe Gimnazjum Męskie, które następnie przeniosło się do nowo wybudowanego gmachu na rogu obecnych ulic Jagiellońskiej i alei „Solidarności”, gdzie funkcjonuje obecnie jako VIII Liceum Ogólnokształcące im. Władysława IV. W latach 1891–1897 jednym z uczniów VII Gimnazjum był Janusz Korczak, co upamiętnia głaz z inskrypcją odsłonięty w 1985 na terenie obecnej siedziby szkoły (od strony al. „Solidarności”)[1].

Nad oknem znajdującym się na pierwszym piętrze rogu kamienicy, do dziś zachował się oryginalny dzwonek, pochodzący z czasów gdy w budynku mieściła się szkoła. Przed 1897 rokiem część budynku znajdująca się od strony ulicy Okrzei została powiększona.

W 1910 roku budynek sprzedano Warszawskiemu Towarzystwu Fabryk Wyrobów Metalowych i Emaliowanych „Wulkan”. W 1924 Urząd Miasta odkupił część nieruchomości, a od 1942 był jedynym właścicielem całej kamienicy.

Po 1945 w budynku mieściły się mieszkania komunalne, a w połowie lat 90. miasto przekazało go wraz z terenem Portu Praskiego spółce Elektrim w zamian za sfinansowanie przez nią budowy mostu Świętokrzyskiego[2].

Zachowała się oryginalna elewacja budynku, która nie została skuta w okresie PRL. W 2011 kamienica została wpisana do rejestru zabytków[3].

Od 2006 właścicielem budynku jest spółka Port Praski. W kamienicy, połączonej z dobudowanym na jej tyłach sześciopiętrowym budynkiem, ma powstać czterogwiazdkowy hotel[4]. Prace rozpoczęły się w 2019[5].

Przypisy

  1. ↑ Ewa Kozdrowicz, Bartłomiej Domagała: Warszawskie miejsca Janusza Korczaka. Warszawa: Fundacja Pedagogium, 2008, s. 47–48. ISBN 978-83-926229-9-4.
  2. ↑ Tomasz Urzykowski: Zabytek wydmuszka. Z kamienicy, w której uczył się Korczak, zostały dwie ściany. [w:] Gazeta Stołeczna [on-line]. warszawa.wyborcza.pl, 12 września 2019. [dostęp 2019-09-22].
  3. ↑ Zestawienie zabytków nieruchomych. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków - stan na 31 marca 2019 r. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 16. [dostęp 2019-09-22].
  4. ↑ Michał Wojtczuk. Hotel w korczkowskiej kamienicy. „Gazeta Stołeczna”, s. 4, 16–17 lipca 2016.
  5. ↑ Tomasz Urzykowski: Remont zabytku zaczęli od jego rozbiórki. To tu uczył się Janusz Korczak. warszawa.wyborcza.pl, 5 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-11].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.