Kalevi Aho
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 marca 1949
Forssa

Pochodzenie

fińskie

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pedagog

Wydawnictwo

BIS Records[1]

Powiązania

wyd.: Fennica Gehrman, Boosey & Hawkes[2]

Kalevi Aho (ur. 9 marca 1949 w Forssa) – fiński kompozytor i pedagog.

Życiorys

Edukację muzyczną rozpoczął w wieku 10 lat od nauki gry na skrzypcach, w rodzinnym Forssa, na południu Finlandii. Już wtedy podejmował pierwsze próby kompozytorskie[3]. W 1968 wyjechał do Helsinek by kontynuować naukę gry na skrzypcach i studiować kompozycję w Akademii Sibeliusa pod kierunkiem Einojuhaniego Rautavaary[3][4]. Dyplom otrzymał w 1971[3]. Następnie przez rok (1971–1972) kontynuował studia kompozytorskie w Staatliche Hochschule für Musik und darstellende Kunst w Berlinie u Borisa Blachera[3][4].

W latach 1974–1988 wykładał muzykologię na Uniwersytecie Helsińskim, a w latach 1988–1993 piastował stanowisko profesora kompozycji w Akademii Sibeliusa[3][5]. W 1992 został kompozytorem-rezydentem Orkiestry Symfonicznej Lahti. Dyrygent Osmo Vänskä wraz z tą orkiestrą nagrał wiele jego ówczesnych kompozycji[5][4]. W 1993 zdecydował się zrezygnować z dalszej działalności pedagogicznej i całkowicie poświęcić się twórczości kompozytorskiej.

W 1994 otrzymał 15-letnie stypendium twórcze od rządu fińskiego[3].

Twórczość

W swojej twórczości Aho preferuje wielkie formy orkiestrowe – symfonie, koncerty. Komponuje też opery, utwory kameralne i instrumentalne. Jego utwory z tych czasów wykazują powiązania z neoklasycyzmem jak np. wykorzystanie kontrapunktu (głównie fugi) i stylizacje na starsze formy, takie jak walc. W następnej dekadzie komponował w stylach modernistycznym oraz postmodernistycznym. Użycie przez niego ironii oraz zestawienie kontrastujących nastrojów, stylów muzycznych i gatunków jest porównywane do twórczości Gustava Mahlera i Alfreda Sznitke[1]. W twórczości widać również wpływy Einojuhaniego Rautavaary i Dmitrija Szostakowicza[6][7].

Nagrody i wyróżnienia

  • 1974 – Leonie Sonning Prize (Dania)
  • 1990 – Henrik Steffens Prize (Niemcy)
  • 1996 – Nagroda Flisaka – III Międzynarodowy Festiwal Muzyki i Sztuki Krajów Bałtyckich „Probaltica” w Toruniu[8][9]
  • 2015 – ECHO Klassik Award (Concert Recording of the Year) – za Koncert na theremin i Koncert na róg[6]

Kompozycje

(na podstawie źródeł[10][5])

oraz kompozycje na instrumenty solowe, utwory wokalnych i in.

Przypisy

  1. 1 2 Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji David Fanning. Kalevi Aho: David Fanning Argues That the Finnish Composer Has a Strong Claim to the Title of Greatest Living Symphonist. „Gramophone”. 90, 02 2013. via Questia. [zarchiwizowane z adresu 2019-12-30]. (ang.).
  2. ↑ Kalevi Aho. [w:] Boosey & Hawkes [on-line]. [dostęp 2018-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-24)]. (ang.).
  3. 1 2 3 4 5 6 Kalevi Aho. [w:] Naxos. Classical Music [on-line]. [dostęp 2018-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-24)]. (ang.).
  4. 1 2 3 Blue Gene Tyranny: Kalevi Aho. [w:] All Music [on-line]. [dostęp 2018-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-24)]. (ang.).
  5. 1 2 3 Kalevi Aho (Composer). s. Bach Cantatas Website. [dostęp 2018-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-24)]. (ang.).
  6. 1 2 Kalevi Aho. [w:] Fennica Gehrman [on-line]. [dostęp 2018-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-24)]. (ang.).
  7. ↑ Dan Morgan: The Music of Kalevi Aho. [w:] MusicWeb International [on-line]. 2017. [dostęp 2018-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-24)]. (ang.).
  8. ↑ Probaltica - Festiwal Muzyki i Sztuki Krajów Bałtyckich. [w:] Polskie Centrum Informacji Muzycznej [on-line]. [dostęp 2018-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-24)]. (pol.).
  9. ↑ Flisak dla Fina i Litwina. [w:] Gazeta Wyborcza nr 108, Kultura [on-line]. 1996-05-10. s. 13. [dostęp 2018-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-24)]. (pol.).
  10. ↑ Oramo 2004 ↓.

Bibliografia

  • Ilkka Oramo: Aho, Kalevi. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. A. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.