Kalendarium historii Demokratycznej Republiki Konga – uporządkowany chronologicznie, począwszy od czasów najdawniejszych aż do współczesności, wykaz dat i wydarzeń z historii Demokratycznej Republiki Konga.

Czasy najdawniejsze

• I tys. p.n.e. – pierwszy napływ ludów Bantu na tereny obecnej południowej części Demokratycznej Republiki Konga^[1]
• I tys. n.e. – drugi napływ ludów Bantu^[1]
• XIV–XVI w. – wzdłuż rzeki Kongo powstały państwa Kongo (nad dolnym Kongiem), Kasai Lunda (nad górnym Kongiem), Lualaba Luba (nad górnym Kongiem)^[1]

Badania Konga przez Europejczyków

• 1482 – Portugalczyk Diogo Cão odkrył ujście Konga^[1]
• 1491 – władca Konga Nzinga-a-Nkwu przyjął chrześcijaństwo^[1]
• XVI w. – Hiszpanie odkryli ujście Konga^[1]
• pocz. XVII w. – do rzeki Kongo dotarli pierwsi Holendrzy^[1]
• pocz. XVII w. – na środkowym Kongiem powstało państwo Kasai Kuba^[1]
• przełom XVIII i XIX w. – upadek państwa Kongo^[1]
• XIX w. – upadek Kasai Lunda i Lualaba Luba^[1]
• 1876–1877 – brytyjski podróżnik Henry Morton Stanley zbadał całą rzekę Kongo^[1]
• 1877 – belgijski król Leopold II utworzył międzynarodowe konsorcjum dla opanowania dorzecza Kongo^[1]
• 1879–1884 – Stanley zawarł ponad 450 traktatów z lokalnymi władcami w celu założenia placówek, kładąc podwaliny pod imperium Międzynarodowego Stowarzyszenia Kongo^[1]

Panowanie belgijskie

• 1884 – Stany Zjednoczone zaakceptowały roszczenia Leopolda II o Kongo^[2]
• 15 listopada 1884–26 lutego 1885 – w wyniku konferencji berlińskiej uznano istnienie Wolnego Państwa Kongo z władcą Leopoldem II, ale bez instytucjonalnych związków z Belgią^[2]
• 1885 – utworzono siły zbrojne składające się z Afrykanów, pod dowództwem Europejczyków^[1]
• 1891–1892 – Europejczycy podbili obszar dzisiejszej Katangi^[1]
• 1892–1894 – zostały podbite wschodnie tereny Konga^[1]
• 1895 – wybuchł bunt niewolników^[2]
• 1897 – wybuchł kolejny bunt niewolników^[2]
• 1903 – brytyjska Izba Gmin potępiła działania Leopolda II na terenie Wolnego Państwa Kongo^[2]
• listopad 1908 – Wolne Państwo Kongo zostało belgijską kolonią pod nazwą Kongo Belgijskie^[2]
• 1919–1923 – powstanie tubylców^[1]
• 1921 – na terenie Konga pojawiła się religia kimbangizm^[1]
• 1944 – odbył się bunt wojsk w Luluabourgu^[1]
• 1946 – na terenie Konga pojawiły się pierwsze związki zawodowe^[1]
• 1949–1955 – szybki rozwój gospodarczy w związku z gwałtownym popytem na surowce^[1]
• 1950 – powstanie Stowarzyszenia Ludów Kongo^[1]
• 1951–1957 – próby reform w Kongu^[1]
• 1958–1959 – ożywienie polityczne w związku z likwidacją francuskiego programu kolonialnego^[1]
• 1959 – paraliż kolonii w związku z wybuchem licznych strajków i oporu cywilnego^[1]
• styczeń 1960 – odbyły się rozmowy przy okrągłym stole pomiędzy Belgią a Kongiem^[1]
• maj 1960 – wybory parlamentarne w Kongo. Premierem został Patrice Lumumba^[1]
• 30 czerwca 1960 – Afrykanie przejęli władzę w Kongo, ogłoszenie niepodległości^[1]

Niepodległa Republika Konga

• 1960 – prezydentem został Joseph Kasavubu^[1]
• 4 lipca 1960 – w wyniku audycji Radia Léopoldville odbył się bunt żołnierzy^[1]
• 11 lipca 1960 – Katanga, będąca najbogatszą prowincją, ogłosiła niepodległość z prezydentem Moïse Tshombe^[1]
• 13 lipca 1960 – Lumumba zerwał stosunki z Belgią oraz poprosił ONZ o pomoc w stabilizacji państwa. Pomoc udzielił Związek Radziecki^[1]
• 8 sierpnia 1960 – Kasai Południowe ogłosiła secesję, wybuch kryzysu kongijskiego^[1]
• koniec sierpnia 1960 – Lulumba ogłosił stan wyjątkowy oraz aresztował wielu członków opozycj^[1]
• 14 września 1960 – pułkownik Joseph-Désiré Mobutu objął władzę^[1]
• grudzień 1960 – aresztowano Lulumbę i wywieziono go do Katangi^[1]
• 17 stycznia 1961 – Lulumba został zamordowany przez agentów CIA^[1][2]
• luty 1961 – wróciły rządy cywilne z prezydentem Kasavubu^[1]
• październik 1963 – utworzono w Brazzaville Narodowy Komitet Wyzwolenia^[1]
• 1964 – Narodowy Komitet Wyzwolenia wywołał powstanie^[1]
• czerwiec 1964 – ONZ zakończyło misję w Kongo^[1]
• lipiec 1964 – wybory parlamentarne wygrała Kongijska Konwencja Narodowa kierowana przez wygnanego Tshombego. Kasavubu wezwał Tshombego z wygnania i powołał go na premiera^[1]
• sierpień 1964 – południe kraju zostało opanowane przez rebeliantów^[1]
• październik 1965 – Kasavubu odwołał Tshombego^[1]
• listopad 1965 – Josepg-Désiré Mobutu dokonał drugiego zamachu stanu w wyniku którego objął władzę^[1]

Rządu Mobutu

• październik 1966 – Mobutu został premierem^[1]
• 1967-74 – w wyniku reform politycznych Mobutu został dyktatorem. Władzę objął Ludowy Ruch Rewolucji będący jedyną legalną partią polityczną^[1]
• 1971 – Republika Konga zmieniła nazwę na Zair^[1]
• 1977-78 – wybuch rozrób w Shabie, stłumione przez oddziały francuskie, belgijskie i marokańskie^[1]
• 1978 – uchwalono nową konstytucję^[1]
• lata 80. XX w. – w wyniku korupcji ziem, Zair stał się jednym z najuboższych państw na świecie^[1]
• 1982 – powołano Związek na rzecz Demokracji i Postępu Społecznego (UDPS)^[1]
• kwiecień 1990 – Mobutu zgodził się na demokratyzację państwa^[1]
• 1991–1992 – uchwalono nową konstytucję^[1]
• sierpień 1992 – powołano rząd tymczasowy^[1]
• marzec 1993 – Mobutu powołał konklawe sił politycznych, które powołało rząd ocalenia narodowego^[1]
• 1 stycznia 1994 – utworzono Wysoką Radę Republiki-Tymczasowego Parlamentu (HCR-PT)^[1]
• kwiecień 1994 – uchwalono tymczasową konstytucję^[1]
• 1994 – przyjęto ponad 2 mln uchodźców z Rwandy^[1]
• 17 maja 1997 – Sojusz Sił Demokratycznych na rzecz Wyzwolenia Konga-Zairu pod dowództwem Laurenta Désiré Kalibi dotarły do Kinszasy^[1]

Czasy najnowsze

• 1997 – zmieniono nazwę państwa na Demokratyczną Republikę Konga. Kabila ogłosił siebie prezydentem oraz zakazał działalności większości partii politycznych^[1]
• lipiec 1998 – Kabila ogłosił usunięcie z armii wojskowych z Rwandy. Destabilizacja kraju doprowadziła do wojny domowej^[1]
• 1999 – legalizacja partii politycznych^[1]
• 2000 – utworzono tymczasowy organ pn. Zgromadzenie Konstytucyjne i Ustawodawcze-Tymczasowy Parlament, który przejął część funkcji ustawodawczych i rozpoczął pracę nad nową konstytucją^[1]
• 17 stycznia 2001 – zmarł Laurent-Désiré Kabila – władzę w kraju objął jego syn Joseph^[3]
• kwiecień 2002 – w wyniku porozumienia z Sun City zakończono drugą wojnę kongijską^[1]
• koniec 2002 – Kaliba wymusił na Rwandzie zabranie wojsk ze wschodu Demokratycznej Republiki Konga^[1]
• 2003 – powołano rząd przejściowy^[1]
• grudzień 2005 – w referendum przyjęto projekt tymczasowej konstytucji^[1]
• czerwiec–październik 2006 – Joseph Kaliba wygrał wybory prezydenckie^[1]
• lipiec 2006 – odbyły się wybory parlamentarne^[1]
• 2008 – rząd Demokratycznej Republiki Konga zawarł porozumienie o zawieszeniu broni z ugrupowaniu rebelianckimi^[1]
• 8 lutego 2011 – uzbrojeni napastnicy zaatakowali rezydencję prezydenta. Urzędujący prezydent Joseph Kabila wraz z żoną znajdowali się poza pałacem^[4]
• 30 grudnia 2013 – armia DRK zajęła siedzibę radia i telewizji. W walce z siłami bezpieczeństwa zginęło 40 osób^[5]
• 30 grudnia 2018 – w Demokratycznej Republice Konga odbyły się wybory prezydenckie^[6]
• 10 stycznia 2019 – prezydentem Demokratycznej Republiki Konga został Félix Tshisekedi^[6]

Przypisy