 Oksza | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec |
Michał Pląskowski |
| Matka |
Katarzyna Czaplicka |
| Żona |
Józefa Trembecka |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
 | |
Kajetan Cyprian Pląskowski herbu Oksza (ur. 1781, zm. 27 stycznia 1869 w Czarnem)[1] – polski żołnierz czasów wojen napoleońskich, szlachcic i właściciel ziemski.
Życiorys
Był synem Michała Pląskowskiego (1742-1812)[1], koniuszego dworskiego w Opalenicy i Katarzyny Czaplickiej[2][3]. W 1793 r. jego ojciec rozpoczął budowę drewnianego Kościoła w Czarnem, w którą Kajetan był mocno zaangażowany[4].
Służył w wojsku polskim w okresie Księstwa Warszawskiego. Brał udział w wojnie polsko austriackiej w stopniu porucznika. Następnie otrzymał stopień podpułkownika. Był kawalerem Orderu Legii Honorowej[2][5].
W 1815 roku wykupił od swojego brata Antoniego Pląskowskiego ziemie, tj. wieś Czarne i Bałdowo, które ten odziedziczył po ich ojcu. W 1847 roku jego majątek, którego wartość oszacowano na ok. 350 tysięcy złotych, przejął syn Ignacy Pląskowski. Sam zachował dożywotnio folwark Józefowo, także wchodzący w skład majątku Czarne[2][4][6].
Był radcą Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego guberni płockiej. W latach 1831-1842 był prezesem tegoż Towarzystwa. Z tego powodu, przez jakiś czas mieszkał z rodziną w Płocku. W 1843 r. odsprzedał Towarzystwu dom przy ul. Warszawskiej w Płocku, za kwotę 29 tysięcy złotych. Lokal wykorzystano jako biuro prezesa Towarzystwa[2][7][8].
W 1838 r. został wylegitymowany przez Heroldię Królestwa Polskiego[8].
Rodzina
Jego żoną była Józefa Trembecka, prawnuczka poety Jakuba Teodora Trembeckiego. Żona wniosła do rodziny pokaźny księgozbiór, zawierający dzieła z XVI i XVII wieku. Był on ozdobą majątku Czarne. Oprócz tego, wniosła także kolekcję portretów rodowych[2][3].
Pląskowscy doczekali się pięciorga dzieci:
- Ignacego Kazimierza (1818-1888) - ziemianina
- Romualda (1821-1896) - psychiatry i publicysty.
- Anny (1824-1896) - żona Anzelma Kiełczewskiego h. Pomian.
- Felicjana (1825-1858) - urzędnika.
- Pelagii - żony Nikodema Jezierskiego[2][3].
Dzieci Kajetana i Józefy otrzymały solidne wykształcenie[7].
Przypisy
- 1 2 Marek Jerzy Minakowski: Kajetan Pląskowski h. Oksza (ID: psb.23154.2. Wielka genealogia Minakowskiego. [dostęp 2019-04-18]. (pol.).
- 1 2 3 4 5 6 Dorota Kostecka. Ostatni właściciele Głodowa - Pląskowscy herbu Oksza. „Gazeta Lipnowska”. 56/2017, s. 8-13, 2017. Lipno: Towarzystwo Miłośników Ziemi Dobrzyńskiej. [dostęp 2019-04-18].
- 1 2 3 Pląskowski - Genealogia rodziny, herbarz, rodowód. [w:] Program gromadzenia wiedzy o genealogii rodziny Pląskowski [on-line]. "Genealogia Polaków". Fundacja Odtworzeniowa Dóbr Kultury i Dziedzictwa Narodowego. [dostęp 2019-04-17]. (pol.).
- 1 2 Załącznik do Uchwały Nr XXIII/168/2012 Rady Gminy Wielgie z dnia 6 listopada 2012 r. Plan Odnowy Miejscowości Czarne na lata 2012-2018 przyjęty uchwałą zebrania wiejskiego nr 3/2012 z dnia 22 października 2012 roku. Zatwierdzony uchwałą Rady Gminy Wielgie Nr XXIII/168/2012 z dnia 6 listopada 2012 roku. Wielgie: Rada Gminy Wielgie, 2012-11-06.
- ↑ Repertorium 1818-20. Sygn. 50, nr 73, [w:] Kancelaria Pisarzy Aktowych w Płocku. Miejsce przechowywania: Archiwum Państwowe w Płocku.
- ↑ Marek: Czarne - Polskie Zabytki. Polskie Zabytki - Katalog Polskich Zamków, Pałaców i Dworów, 2011. [dostęp 2019-04-25]. (pol.).
- 1 2 Artur Gałkowski: Recenzja rozprawy doktorskiej pana mgr. Luki Palmariniego „Lessicografia bilingue italiano-polacca e polacco-italiana dal 1856 al 1946”. Kraków: Rada Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2015.
- 1 2 Andrzej Jerzy Papierkowski, Konrad Jerzy Papierkowski. Dyrekcja Szczegółowa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Płocku i jej oddziaływanie na region płocki. „Notatki Płockie”. Nr 1 (190), 2002. Płock: Towarzystwo Naukowe Płockie. ISSN 0029-389X. [dostęp 2019-04-20].