 | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
KCl·MgSO4·3H2O |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
2,5–3,0 |
| Przełam |
zadziorowaty |
| Łupliwość |
bardzo dobra |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
| Gęstość minerału |
2,1 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
biały, żółtawy, szary, bezbarwny, czerwonawy |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
szklisty |
Kainit – minerał z gromady siarczanów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi. Nazwa pochodzi od gr. kainos = współczesny (świeży) i nawiązuje do stosunkowo niedawnego powstania minerału.
Chemicznie jest to sól podwójna o wzorze KCl·MgSO4·3H2O[1] lub KMg(SO4)Cl·3H2O[2], zawierająca kationy magnezu i potasu oraz aniony chlorkowe i siarczanowe.
Charakterystyka
Właściwości
Tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym. Występuje w skupieniach ziarnistych. Łatwo rozpuszcza się w wodzie (ma nieprzyjemny gorzko-słony smak), jest silnie higroskopijny (rozpuszcza się nawet pod wpływem pary wodnej zawartej w powietrzu).
Teoretycznie zawiera:
- 15,7% K,
- 14,2% Cl,
- 16,19% MgO,
- 32,16% SO3,
- 21,7% H2O.
Występowanie
Składnik morskich ewaporatów solnych. Występuje tylko wśród ewaporatów powstałych z wód morskich. Współwystępuje z takimi minerałami jak: sylwin, karnalit, kizeryt, anhydryt, halit.
Miejsca występowania:
- W Polsce: występuje na Kujawach (w cechsztyńskich słupach solnych).
Zastosowanie
- do wyrobu nawozów sztucznych,
- surowiec chemiczny,
- ma znaczenie dla kolekcjonerów.
Przypisy
Bibliografia
- J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer”, Warszawawa 2005
- A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wydawnictwo PAE, Warszawawa 1993
- A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wydawnictwo Geologiczne, Warszawawa 1965
- W. Schumann: Minerały świata, O. Wydawnictwo ”Alma – Press”, 2003