Kabergolina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C26H37N5O2

Masa molowa

451,60 g/mol

Wygląd

biały lub prawie biały, krystaliczny proszek[1]

Identyfikacja
Numer CAS

81409-90-7

PubChem

54746

DrugBank

DB00248

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

G02 CB03
N04 BC06

Stosowanie w ciąży

kategoria B

Kabergolina (łac. Cabergolinum) – organiczny związek chemiczny, pochodna alkaloidów sporyszu, stosowana głównie w leczeniu hiperprolaktynemii.

Mechanizm działania

Kabergolina jest pochodną ergoliny o silnym i długotrwałym działaniu dopaminergicznym. Lek pobudza w sposób bezpośredni receptory dopaminowe D2 przedniego płata przysadki, co hamuje wydzielanie prolaktyny. Przy wyższych niż terapeutyczne stężeniach kabergoliny, lek działa ośrodkowo. Długotrwałe działanie leku wiąże się z długim okresem półtrwania kabergoliny w przysadce (ok. 60 godzin). U osób zdrowych oraz cierpiących na hiperprolaktynemię działanie obniżające poziom prolaktyny utrzymywało się przez 7–28 dni, zaś u kobiet w okresie połogu – przez 14–21 dni.
Kabergolina działa wysoce selektywnie – nie wpływa na produkcję i wydzielanie innych hormonów przysadki oraz kortyzolu. Kabergolina wykazuje również działanie hipotensyjne.

Farmakokinetyka

Z przewodu pokarmowego kabergolina wchłania się szybko, osiągając maksymalne stężenie we krwi w ciągu 0,5–4 godzin. Nie stwierdzono, by pokarm wpływał na stopień i czas wchłaniania oraz na stężenie, jakie lek osiąga we krwi. Lek metabolizowany jest w wątrobie w niewielkim stopniu. Głównym produktem przemiany jest 6-allilo-8β-karboksyergolina, która stanowi 3–4% podanej dawki. W wyniku metabolizmu kabergoliny powstają jeszcze inne metabolity, ich łączna ilość nie przekracza jednak 3% podanej dawki leku. Wszystkie one hamują wydzielanie prolaktyny, jednak ich aktywność w tym zakresie, w porównaniu do kabergoliny, jest znikoma. Okres półtrwania leku wynosi 63–68 godzin w przypadku osób zdrowych i 79–115 godzin u chorych na hiperprolaktynemię. Lek wiąże się z białkami osocza w 41–42%. Wydalany jest głównie z kałem (72%).

Wskazania

Kabergolina stosowana jest:

Przeciwwskazania

  • nadwrażliwość na kabergolinę, pochodne alkaloidów sporyszu lub jakikolwiek inny składnik preparatu
  • nietolerancja laktozy
  • wady zastawek serca
  • okres karmienia piersią
  • ciąża (należy ocenić i porównać potencjalne korzyści dla matki i potencjalne zagrożenia dla płodu)
  • nadciśnienie spowodowane ciążą, stanem przedrzucawkowym lub nadciśnienie poporodowe (przeciwwskazanie względne).

Ostrzeżenia specjalne

  • Stosując pochodne sporyszu należy zachować dużą ostrożność w przypadku pacjentów cierpiących na:
    • zaburzenia sercowo-naczyniowe
    • zespół Raynauda
    • chorobę wrzodową lub krwawienia z przewodu pokarmowego
    • różnego rodzaju zaburzenia psychiczne (przede wszystkim psychozy) lub ze stwierdzoną przez psychiatrę skłonnością do nich.
  • Należy rozważyć zmniejszenie dawki kabergoliny u chorych z ciężką niewydolnością wątroby.
  • Konieczne jest częste monitorowanie ciśnienia krwi, jeśli pacjent jest leczony kabergoliną i lekami przeciwnadciśnieniowymi.
  • Kabergolina może powodować włóknienie zastawek serca. Wiąże się to z kumulowaniem kabergoliny podawanej przez dłuższy czas. Dlatego też zaleca się, jeszcze przed rozpoczęciem leczenia, poddać ocenie układ sercowo-naczyniowy chorego (wykonanie echokardiogramu jest pomocne w celu wykrycia bezobjawowego uszkodzenia zastawek). Konieczne jest również wykonanie podstawowych badań, takich jak: OB, rentgen klatki piersiowej, badanie czynności nerek.
    Zwłóknienie zastawek może początkowo nie dawać żadnych widocznych objawów, dlatego należy zwracać szczególną uwagę na następujące symptomy, które mogą świadczyć o włóknieniu:
    • chorobę opłucnej i/lub płuc, a także na duszność, trudności w oddychaniu, kaszel, ból w klatce piersiowej
    • niewydolność nerek lub niedrożność moczowodów, które mogą być objawami włóknienia pozaotrzewnowego
    • niewydolność serca, która może być manifestacją zwłóknienia zastawek. W przypadku potwierdzenia włóknienia zastawek, należy bezzwłocznie przerwać podawanie kabergoliny.
  • Podczas leczenia kabergoliną odnotowano epizody nagłego zasypiania, głównie u pacjentów cierpiących na chorobę Parkinsona.
  • Przed rozpoczęciem leczenia kabergoliną należy wykonać szczegółowe badania oceniające funkcjonowanie przysadki.
  • Jako że kabergolina przywraca owulację i płodność u kobiet cierpiących na hipogonadyzm związany z hiperprolaktynemią, a do poczęcia dojść może przed pojawieniem się miesiączki, zaleca się, by kobiety stosowały skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia kabergoliną. Należy również zwrócić szczególną uwagę na kobiety, które zaszły w ciążę po zakończeniu leczenia kabergoliną, bowiem może u nich dojść do wzrostu wcześniej istniejących guzów przysadki.

Interakcje

Nie zaleca się stosowania kabergoliny łącznie z innymi pochodnymi alkaloidów sporyszu, szczególnie w przypadku terapii długookresowej.
Leki będące antagonistami receptorów dopaminowych (pochodne fenotiazyny, butyrofenonu, tioksantenu oraz metoklopramid) mogą znacznie osłabiać działanie kabergoliny.
Nie należy podawać łącznie kabergoliny i antybiotyków makrolidowych, ze względu na znaczne zwiększenie biodostępności kabergoliny i możliwość nasilenia objawów niepożądanych.
Stosowanie leków obniżających ciśnienie krwi i kabergoliny może być przyczyną wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego.

Działania niepożądane

Do najczęściej występujących działań niepożądanych można zaliczyć senność oraz zaburzenia pracy serca, wady zastawek (głównie niedomykalności wynikające z zapalenia zwłókniającego), zapalenie osierdzia, wysięk osierdziowy oraz nudności. Pojawiają się one w 1 na 10 przypadków leczenia kabergoliną. Często pojawia się również depresja lub obniżenie nastroju, zmęczenie, bóle i zawroty głowy, nagłe omdlenia, objawy ze strony przewodu pokarmowego (bóle brzucha, zaparcie, niestrawność), nadwrażliwość i bóle piersi. Bardzo rzadko pojawiają się:

  • zaczerwienienie twarzy
  • bóle mięśni
  • skórne reakcje alergiczne
  • wymioty
  • niedociśnienie bez- lub objawowe (zależnie od czasu trwania leczenia), spadek poziomu hemoglobiny
  • kołatanie serca
  • przejściowe niedowidzenie połowicze (hemianopsja)
  • parestezje, skurcze mięśni kończyn dolnych
  • zaburzenia psychiczne, w tym patologiczna skłonność do hazardu i hiperseksualność (szczególnie u chorych z chorobą Parkinsona).

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0.
  2. 1 2 Cabergoline, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00248 (ang.).

Bibliografia

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.