Kabassu
Cabassous
McMurtrie, 1831[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – kabassu jednopaskowy (C. unicinctus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

pancernikowce

Rodzina

Chlamyphoridae

Podrodzina

bolity

Rodzaj

kabassu

Typ nomenklatoryczny

Dasypus unicinctus Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

6 gatunków (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Kabassu[8] (Cabassous) – rodzaj ssaków z podrodziny bolit (Tolypeutinae) w obrębie rodziny Chlamyphoridae.

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce[9][10][11].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 290–490 mm, długość ogona 90–200 mm, długość ucha 14–44 mm, długość tylnej stopy 60–86 mm; masa ciała 1–6,4 kg[11][12].

Nazewnictwo

W polskiej literaturze zoologicznej nazwa zwyczajowa „kabassu” używana była dla określenia gatunku Cabassous unicinctus[13]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” zaproponowano nazewnictwo dwuczłonowe i dla C. unicinctus zaproponowano nazwę kabassu jednopaskowy. Nazwa rodzajowa „kabassu” została w publikacji PAN zarezerwowana dla rodzaju Cabassous[8].

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 1831 roku amerykański zoolog Henry McMurtrie w książce swojego autorstwa o tytule The animal kingdom arranged in conformity with its organization[1]. Na gatunek typowy McMurtrie wyznaczył (oznaczenie monotypowe) kabassu jednopaskowego (C. unicinctus).

Etymologia

  • Xenurus: gr. ξενος xenos „obcy, dziwny”; ουρα oura „ogon”[14]. Gatunek typowy: Dasypus gymnurus: Wied-Neuwied, 1826 (= Dasypus unicinctus Linnaeus, 1758).
  • Cabassous (Cabassus): fr. nazwa Cabassou lub Kabassou dla pancerników, od karib. nazwy capacou dla pancerników[15].
  • Arizostus: gr. intensywny przedrostek αρι- ari-; ζωστος zōstos „przepasany, opasany”[16]. Gatunek typowy: Tatus gymnurus Olfers, 1818 (= Loricatus tatouay Desmarest, 1804).
  • Tatoua: fr. tatou, hiszp. tato, port. tatu „pancernik” (rodzime nazwy pancernika w Paragwaju i innych częściach Ameryki Południowej)[17]. Gatunek typowy: Dasypus unicinctus Linnaeus, 1758.
  • Ziphila: etymologia niejasna, Gray nie wyjaśnił pochodzenia nazwy rodzajowej[18]. Gatunek typowy: Ziphila lugubris J.E. Gray, 1873 (= Dasypus unicinctus Linnaeus, 1758).
  • Lysiurus: gr. λυσιος lusios „uwalniający, wyzywający”; ουρα oura „ogon”[19].

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[20][12][9][8]:

Opisano również gatunek wymarły znany ze szczątków subfosylnych z Brazylii[21][22]:

  • Cabassous antiquus (Lund, 1840)

Uwagi

  1. ↑ Młodszy homonim Xenurus Boie, 1826 (Aves)
  2. ↑ Nowa nazwa dla Wagler, 1830.
  3. ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Cabassous McMurtrie, 1831.

Przypisy

  1. 1 2 H. McMurtrie: Class I. Mammalia. W: G. Cuvier: The animal kingdom arranged in conformity with its organization. Wyd. 2. Cz. 1. New York: G. & C. & H. Carvil, 1831, s. 164. (ang.).
  2. ↑ J.G. Wagler: Natürliches System der Amphibien, mit vorangehender Classification der Säugethiere und Vögel. Ein Beitrag zur vergleichenden Zoologie. München, Stuttgart und Tübingen: In der J.G. Cotta’scchen Buchhandlung, 1830, s. 36. (niem.).
  3. ↑ C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Für gebildete Leser aller Stände, besonders für die reifere Jugend und ihre Lehrer. Breslau: A. Schulz, 1842, s. 114. (niem.).
  4. ↑ J.E. Gray. Revision of the genera and species of entomophagous edentata, founded on the examination of the specimens in the British Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1865, s. 378, 1865. (ang.).
  5. ↑ J.E. Gray: Hand-list of the edentate, thick-skinned and ruminant mammals in the British Museum. London: The Trustees, 1873, s. 22. (ang.).
  6. ↑ F. Ameghino. Mamiferos y Aves fosiles argentinas. — Especies nuevas, adiciones y correcciones. „Revista argentina de historia natural”. 1, s. 254, 1891. (hiszp.).
  7. ↑ É.L. Trouessart: Catalogus mammalium tam viventium quam fossilium. Cz. 3: Quinquennale supplementum anno 1904. Berolini: Friedländer, 1904, s. 820. (łac.).
  8. 1 2 3 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 25. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  9. 1 2 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 122–124. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  10. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Cabassous. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-30].
  11. 1 2 M. Superina & A. Abba: Family Chlamyphoridae (Chlamyphorid Armadillos). W: R.A. Mittermeier & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 8: Insectivores, Sloths and Colugos. Barcelona: Lynx Edicions, 2018, s. 70. ISBN 978-84-16728-08-4. (ang.).
  12. 1 2 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 80–81. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  13. ↑ K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 122, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
  14. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 710.
  15. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 149.
  16. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 122.
  17. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 664.
  18. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 715.
  19. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 390.
  20. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-28]. (ang.).
  21. ↑ J.S. Zijlstra: Cabassous antiquus. Hesperomys project. [dostęp 2023-01-16]. (ang.).
  22. ↑ P.W. Lund. Blik paa Brasiliens Dyreverden før sidste Jordomvæltning. Tredje Afhandling: Fortsættelse af Pattedyrene. „Det Kongelige Danske videnskabernes selskabs skrifter. Naturvidenskabelig og mathematisk afdeling”. 8, s. 227, 1841. (duń.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.