Kārlis Šadurskis
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 października 1959
Ryga

Minister oświaty i nauki Łotwy
Okres

od 11 lutego 2016
do 27 listopada 2018

Przynależność polityczna

Jedność

Poprzednik

Mārīte Seile

Następca

Jānis Reirs (p.o.)

Minister oświaty i nauki Łotwy
Okres

od 7 listopada 2002
do 9 marca 2004

Przynależność polityczna

Nowa Era

Poprzednik

Kārlis Greiškalns

Następca

Juris Radzevičs

Kārlis Šadurskis (ur. 11 października 1959 w Rydze) – łotewski matematyk, wykładowca akademicki i polityk, minister oświaty i nauki (2002–2004, 2016–2018), poseł do Parlamentu Europejskiego VII i VIII kadencji.

Życiorys

W 1982 ukończył studia matematyczne w Ryskim Instytucie Politechnicznym, następnie pracował jako docent na Wydziale Nauk Komputerowych i Technologii Informatycznych macierzystej uczelni, stojąc na czele Katedry Statystyki i Teorii Prawdopodobieństwa. Uzyskał stopień doktora nauk matematycznych, jest autorem licznych publikacji naukowych oraz uczestnikiem międzynarodowych konferencji. Członek łotewskiego towarzystwa matematycznego oraz łotewskiego związku naukowców.

Na przełomie lat 80. i 90. działał w Łotewskim Froncie Narodowym. Do polityki powrócił w 2002, gdy znalazł się wśród założycieli i członków zarządu Nowej Ery. W 2002 uzyskał mandat posła na Sejm VIII kadencji. W listopadzie tego samego roku objął funkcję ministra oświaty i nauki w rządzie Einarsa Repšego, którą sprawował do 9 marca 2004. Po opuszczeniu przez Nową Erę centroprawicowej koalicji rządowej stanął na czele Klubu Poselskiego JL (2004–2006). W 2006 uzyskał reelekcję do Sejmu IX kadencji, gdzie pełnił obowiązki wiceprzewodniczącego klubu poselskiego JL.

W 2008 odszedł z partii i związał się ze Związkiem Obywatelskim, z listy którego w wyborach w 2009 kandydował do Parlamentu Europejskiego; zajął pierwsze niemandatowe miejsce wśród kandydatów tego ugrupowania[1]. W wyborach w 2010 został wybrany na posła z ramienia koalicji Jedność. W latach 2010–2011 pełnił funkcję sekretarza Sejmu X kadencji[2].

1 grudnia 2011 w związku z wejściem w życie traktatu lizbońskiego został posłem do Parlamentu Europejskiego[3]. W 2014 nie uzyskał reelekcji do PE, w tym samym roku ponownie został jednak wybrany do parlamentu krajowego z listy Jedności. W 2016 był kandydatem tego ugrupowania na premiera, gdy do dymisji podała się Laimdota Straujuma[4]. W rządzie Mārisa Kučinskisa w lutym tego samego roku został ministrem oświaty i nauki[5].

W listopadzie 2018 odszedł z gabinetu, obejmując wakujący mandat eurodeputowanego VIII kadencji[6]. Wykonywał go do lipca 2019. W 2020 został wybrany na radnego Rygi[7]. W październiku 2021, po śmierci Ojārsa Ēriksa Kalniņša, po raz kolejny objął mandat posła na Sejm[8].

Przypisy

  1. ↑ „Pilsoniskā savienība”. cvk.lv, 2009. [dostęp 2011-12-08]. (łot.).
  2. ↑ Ināra Egle: 91 deputāts nobalso par Klementjevu Saeimas spīkera biedra amatā. diena.lv, 2 listopada 2010. [dostęp 2011-12-08]. (łot.).
  3. ↑ Par devīto Eiropas Parlamenta deputātu kļuvis Šadurskis. diena.lv, 1 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-08]. (łot.).
  4. ↑ Pašlaik koalīcijas vairākums sliecas atbalstīt Kučinski. diena.lv, 12 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-13]. (łot.).
  5. ↑ FOTO: Saeima dod zaļo gaismu Māra Kučinska valdībai. diena.lv, 11 lutego 2016. [dostęp 2016-02-12]. (łot.).
  6. ↑ Profil na tronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2018-11-29].
  7. ↑ Kas vadīs Rīgu? Zināms provizoriskais. la.lv, 30 sierpnia 2020. [dostęp 2020-08-30]. (łot.).
  8. ↑ Saeima apstiprina deputāta pilnvaras Kārlim Šadurskim. saeima.lv, 25 października 2021. [dostęp 2021-10-25]. (łot.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.