Julian Smulikowski
Jan Kotwicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1880
Lwów

Data i miejsce śmierci

5 marca 1934
Warszawa

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Rodzice

Henryk i Maria ze Szczerbowskich

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości
Grób Juliana Smulikowskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
Ulica Juliana Smulikowskiego w Warszawie
Tablica upamiętniająca Juliana Smulikowskiego na budynku na rogu ulic Tamka i Smulikowskiego w Warszawie

Julian Smulikowski, ps. „Jan Kotwicz” (ur. 24 kwietnia 1880 we Lwowie, zm. 5 marca 1934 w Warszawie) – działacz socjalistyczny i związkowy. Nauczyciel, lider Związku Nauczycielstwa Polskiego.

Życiorys

Był synem Henryka i Marii ze Szczerbowskich. Ojciec uczestniczył w ruchu galicyjskim w 1848, natomiast w 1863 oboje rodzice wspierali powstanie styczniowe.

Ukończył studia na Uniwersytecie Lwowskim. Był członkiem Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej Galicji i Śląska Cieszyńskiego oraz organizatorem akcji oświatowej wśród robotników m.in. w latach 1904–1905 w ramach Towarzystwa Szkoły Ludowej im. Słowackiego we Lwowie.

Od 1905 był działaczem Krajowego Związku Nauczycielstwa Ludowego w Galicji (przekształconego w 1913 w Związek Polskiego Nauczycielstwa Ludowego). W 1906 wraz z Marianem Kukielem i Kazimierzem Pużakiem utworzył sekcję lwowską PPS Frakcja Rewolucyjna.

W 1919 został wiceprezesem Związku Polskiego Nauczycielstwa Szkół Powszechnych powstałego w wyniku połączenia Zrzeszenia Polskiego Nauczycielstwa Szkół Początkowych ze Związkiem Polskiego Nauczycielstwa Ludowego. Od 1919 był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej i z jej ramienia posłem na Sejm II RP (Ustawodawczy oraz I i II kadencji).

W październiku 1928 wraz Rajmundem Jaworowskim i grupą posłów wystąpił ze Związku Parlamentarnego Polskich Socjalistów i przystąpił do prorządowego Klubu Parlamentarnego PPS dawna Frakcja Rewolucyjna.

Od lipca 1930 pełnił funkcję wiceprezesa zjednoczonego Związku Nauczycielstwa Polskiego.

Był członkiem Państwowej Rady Oświecenia Publicznego i Rady Naukowej Wychowania Fizycznego. W 1930 został posłem z listy BBWR. Zmarł w 1934. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 229 przed-3-8)[1].

Jego starszy syn, Adam Smulikowski ps. „Kotwicz”, był dowódcą odcinka „Południe” łączności zagranicznej Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej w okresie 1939–1943, później pracował w bazie "Wera" w Bernie w Szwajcarii[2]. Młodszy syn Bolesław zginął we wrześniu 1939 w obronie Warszawy i pochowany jest na Powązkach Wojskowych[1].

Ordery i odznaczenia

Upamiętnienie

W 1934 dawną ulicę Herburtowską na Powiślu w Warszawie, nazwano imieniem Juliana Smulikowskiego. W 1952 zmieniono nazwę ulicy na Władysława Spasowskiego. 23 czerwca 1992 dotychczasową ulicę Spasowskiego nazwano ponownie imieniem Smulikowskiego. Przy ulicy tej mieści się Zarząd Główny ZNP.

Przypisy

  1. 1 2 Cmentarz Stare Powązki: JULJAN KOTWICZ SMULIKOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-02].
  2. ↑ Jan Nowak-"Kurier z Warszawy" s 177, 187, 188, 191, 233, 522, Znak, 2014.
  3. ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 96 „za wybitne zasługi na polu pracy oświatowo-społecznej”.
  4. ↑ M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.