Julian Pażdzior
Ilustracja
generał brygady pilot generał brygady pilot
Data i miejsce urodzenia

2 kwietnia 1924
kolonia Bezek koło Chełma Polska

Data i miejsce śmierci

7 czerwca 1982
Ciechocinek, Polska

Przebieg służby
Lata służby

1944-1982

Siły zbrojne

Ludowe Wojsko Polskie Ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

33 Pułk Lotnictwa Bombowego, 15 Dywizja Lotnictwa Bombowego, 3 Korpus Obrony Powietrznej Kraju, Wyższa Oficerska Szkoła Radiotechniczna, Wojewódzki Sztab Wojskowy w Krakowie

Stanowiska

dowódca eskadry, pomocnik dowódcy dywizji, dowódca dywizji lotniczej, dowódca korpusu, komendant szkoły, szef sztabu

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej

Julian Paździor (ur. 2 kwietnia 1924 w kolonii Bezek koło Chełma, zm. 7 czerwca 1982 w Ciechocinku) – generał brygady pilot Wojska Polskiego, doktor nauk humanistycznych.

Życiorys

Służbę wojskową rozpoczął 22 sierpnia 1944 na terenie Lubelszczyzny. Służył jako kierowca w samodzielnym batalionie pancernym, a od października 1944 został na własną prośbę przeniesiony do dywizjonu lotniczego w 9 zapasowym pułku piechoty w Lublinie-Majdanku. Od listopada 1944 był podchorążym w Wojskowej Szkole Lotniczej w Zamościu, następnie w Wojskowej Szkole Pilotów w Dęblinie i Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie. Od stycznia 1947 przebywał na kursie pilotażu na samolotach bombowych, który ukończył z I lokatą we wrześniu 1948. Został promowany na chorążego pilota przez szefa Sztabu Generalnego WP gen. broni Władysława Korczyca. Od października 1948 rozpoczął kurs zastępców dowódców batalionu w Wyższej Szkole Oficerów Polityczno-Wychowawczych w Rembertowie. Kurs ten ukończył w lutym 1949 i został zastępcą dowódcy eskadry do spraw politycznych w 7 pułku bombowców nurkujących. W 1950 ukończył Liceum dla Pracujących w Poznaniu. W 1950 przeszedł z korpusu oficerów politycznych do korpusu oficerów lotnictwa i został wyznaczony na dowódcę klucza w 7 pułku lotnictwa bombowego w Bydgoszczy. Od lutego 1951 był pomocnikiem dowódcy eskadry do spraw pilotażu. W sierpniu 1951 został przeniesiony do 33 pułku lotnictwa bombowego na stanowisko dowódcy eskadry. We wrześniu 1952 został skierowany do Dowództwa Wojsk Lotniczych w Warszawie na stanowisko inspektora techniki pilotażu w Oddziale Wyszkolenia Bojowego sztabu Wojsk Lotniczych. Od sierpnia 1953 pomocnik do spraw pilotażu dowódcy 15 Dywizji Lotnictwa Bombowego w Modlinie.

W sierpniu 1954 roku będąc w stopniu majora został wyznaczony na stanowisko dowódcy 15 Dywizji Lotnictwa Bombowego, które sprawował do 1959 roku. W latach 1955-1956 przebywał na Wyższym Kursie Akademickim w Wojskowej Akademii Lotniczej w Monino koło Moskwy. W listopadzie 1959 został wyznaczony na dowódcę 3 Korpusu Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju (od lipca 1962 - 3 Korpusu Obrony Powietrznej Kraju). W 1961 ukończył w trybie eksternistycznym Technikum Budowy Silników Lotniczych we Wrocławiu. W październiku 1963 roku uchwałą Rady Państwa PRL mianowany generałem brygady; nominację wręczył mu w Belwederze Przewodniczący Rady Państwa Aleksander Zawadzki w obecności ministra obrony narodowej marszałka Polski Mariana Spychalskiego. W lipcu 1967 ukończył w trybie zaocznym studia w Akademii Sztabu Generalnego WP w Warszawie. W sierpniu 1967 roku usunięty z zawodowej służby wojskowej za antysemickie wystąpienia, których dopuścił się na zebraniu partyjnym. Jednocześnie decyzją Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej został wykluczony z szeregów PZPR (członkostwo w partii przywrócono mu w 1971). Po zwolnieniu z WP pracował na stanowisku zastępcy dyrektora do spraw administracyjno-handlowych w Zakładach Hutniczo-Przetwórczych "Hutmen" we Wrocławiu.

Ponownie przywrócony do WP 19 września 1972 roku objął stanowisko komendanta Wyższej Oficerskiej Szkoły Radiotechnicznej im. kpt. Sylwestra Bartosika w Jeleniej Górze. Szkoła ta podlegała dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju. W 1974 ukończył kurs operacyjno-strategiczny w Wojskowej Dowódczej Akademii Obrony Powietrznej w Kalininie. W 1975 kierowana przez niego szkoła oficerska została wyróżniona przez MON za wyniki w szkoleniu i działalności służbowej. Był prezesem Zarządu Wojewódzkiego ZBoWiD w Jeleniej Górze i członkiem Rady Naczelnej tej organizacji, a także członkiem Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu. W latach 1972-1981 był prezesem Aeroklubu Jeleniogórskiego, a w latach 1974-1978 członkiem Zarządu Głównego Aeroklubu PRL i przewodniczącym Komisji Spadochronowej Aeroklubu. W 1976 przewodniczył polskiej ekipie na spadochronowe mistrzostwa świata w Rzymie. W 1978 uchwałą Rady Wydziału Nauk Pedagogicznych Wojskowej Akademii Politycznej w Warszawie, po obronie rozprawy uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych.

21 września 1981 roku został szefem Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Krakowie.

Zmarł 7 czerwca 1982 roku w Ciechocinku. Pochowany 11 czerwca 1982 roku na Cmentarzu Komunalnym Majdanek, w kwaterze wojskowej (kwatera S4Z5/2/12)[1].

Grób gen. Juliana Paździora na cmentarzu komunalnym na Majdanku w Lublinie

Był pilotem wojskowym z nalotem około 2500 godzin. Był pierwszym polskim pilotem przeszkolonym i latającym na odrzutowych samolotach bojowych Ił-28 i jako dowódca 15 Dywizji Lotnictwa Bombowego przezbroił i przeszkolił personel w ich użytkowaniu. Na stanowisku dowódcy korpusu kierował jego przezbrojeniem w przeciwlotnicze zestawy rakietowe i nowe samoloty MiG-21.

Awanse

Odznaczenia

I inne.

Życie prywatne

Syn Józefa (1900-1979), rolnika i Teofili z domu Staszak (1907-1978). Od 1949 żonaty z Ireną Wiktorią z domu Latawiec (1928-2014). Miał dwie córki i syna[3].

Przypisy

  1. ↑ Informacje w serwisie Grobonet. [dostęp 2022-10-01].
  2. ↑ Pamięć walk Powstańczych nigdy nie zgaśnie /w/ Trybuna Robotnicza, nr 194, 17 sierpnia 1964, s.1
  3. ↑ Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943−1990, t. III, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2010, ISBN 978-83-7611-801-7, OCLC 833638240., s. 149-152

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.