Iulia Livilla | |
Dynastia | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Mąż |
Marek Winicjusz |
Julia Liwilla (łac. Iulia Livilla, ur. 18, Lesbos; zm. 42, Pandateria) – najmłodsza córka Germanika i Agrypiny Starszej[1]. Siostra Agrypiny Młodszej, Julii Druzylli i Kaliguli.
Urodziła się na wyspie Lesbos w trakcie podróży Germanika do prowincji wschodnich[2]. Na życzenie Tyberiusza poślubiła w 33 n.e. Marka Winicjusza, konsula w 30 roku[3][4][5].
W 37 n.e. jej brat Kaligula został cesarzem. Według Swetoniusza[6] utrzymywał z Liwillą, tak jak i z pozostałymi dwiema siostrami, stosunki kazirodcze. W 39 n.e. została oskarżona przez Kaligulę o udział w spisku przeciwko niemu - później w 41 n.e. w zabójstwie cesarza uczestniczył jej mąż[7]. Na czele spisku stanął dowodzący legionami w Germanii Górnej - Getulik, a po zabiciu Kaliguli senat miał ogłosić cesarzem Marka Emiliusza Lepidusa, męża jej siostry, Julii Druzylli. Kaligula odkrył spisek i udał się osobiście do Galii. Po przybyciu do Moguncji, kwatery głównej Getulika, natychmiast stracono tego ostatniego oraz Marka Emiliusza Lepidusa. Siostry cesarza: Agrypina i Liwilla, także oskarżone o udział w spisku, zostały skazane na wygnanie[6][8].
W 41 n.e. jej stryj - nowy cesarz Klaudiusz odwołał ją z wygnania i zwrócił jej majątek[9]. W 41 n.e. wskutek intryg cesarzowej Messaliny, urażonej tym, że Liwilla nie oddaje jej właściwych honorów ani nie przypochlebia się, a zarazem zazdrosnej o wpływy nieprzeciętnie pięknej kobiety na Klaudiusza, Liwilla została oskarżona przez cesarza o różne przewinienia, między innymi o romans z filozofem Seneką[10]. Została skazana na wygnanie nie otrzymawszy żadnej możliwości obrony[11]. Została zamordowana w 42 n.e., na wyspie Pandateria (miejscu swojego zesłania)[12], na rozkaz Klaudiusza[11][13].
Wywód przodków
4. Druzus Starszy | ||||||
2. Germanik | ||||||
5. Antonia Młodsza | ||||||
1. Julia Liwilla | ||||||
6. Marek Agrypa | ||||||
3. Agrypina Starsza | ||||||
7. Julia Starsza | ||||||
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Kaligula, Rozdział 7. W: Gajusz Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972, s. 243.
- ↑ Roczniki,Księga druga, rozdział 54. W: Tacyt: Dzieła. Warszawa: Czytelnik, 2004, s. 104. ISBN 83-07-02993-7.
- ↑ Roczniki,Księga szósta, rozdział 15. W: Tacyt: Dzieła. Warszawa: Czytelnik, 2004, s. 207. ISBN 83-07-02993-7.
- ↑ Księga LX 27. W: Kasjusz Dion Kokcejanus: Historia.
- ↑ Księga XIX;rozdział 14. W: Józef Flawiusz: Dawne dzieje Izraela. edycja komputerowa www.histurion.pl.
- 1 2 Kaligula, Rozdział 24. W: Gajusz Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972, s. 256-257.
- ↑ Roland Auguet , Kaligula, s. 81, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1990 .
- ↑ Księga LIX 22. W: Kasjusz Dion Kokcejanus: Historia.
- ↑ Księga LX 4. W: Kasjusz Dion Kokcejanus: Historia.
- ↑ Księgi LX 8, LXI 10. W: Kasjusz Dion Kokcejanus: Historia.
- 1 2 Boski Klaudiusz, Rozdział 29. W: Gajusz Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972, s. 313.
- ↑ Roczniki,Księga czternasta, rozdział 65. W: Tacyt: Dzieła. Warszawa: Czytelnik, 2004, s. 336-337. ISBN 83-07-02993-7.
- ↑ Rozdział X (38). W: Lucjusz Anneusz Seneka: Apocolocynthosis czyli Udynienie boskiego Klaudiusza. edycja komputerowa www.histurion.pl.