król Judy | |
Okres |
od 870 p.n.e. |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Dzieci |
Joram, |
Jozafat, Jehoszafat, (hebr. יְהוֹשָׁפָט Jehošaphat, „Jahwe jest Sędzią”; zm. ~848 p.n.e.) – król Judy z dynastii Dawida.
Syn Asy, króla Judy, i Azuby. Po śmierci ojca został królem Judy. Jako daty panowania podaje się lata 870–848 p.n.e.[1], 870/869–848 p.n.e.[2] i 871–847 p.n.e.[3]
Rządy
W polityce zagranicznej odnosił szereg sukcesów. Sprzymierzył się z izraelskim królem Achabem, za co został skarcony przez Jehu - proroka Bożego[4]. Ustanowił swojego namiestnika w Edomie. Wysłał także flotę do Tarszisz po złoto – ta jednak zatonęła, co zapowiedział proroczo Eliezer, syn Dodajasza z Mareszy[5].
W polityce wewnętrznej popierał monoteistyczną wiarę w Jahwe. Wygnał resztę uprawiających nierząd kultowy[6], usunął świątyńki wyżynne i Aszery[7]. Zabezpieczył też kraj militarnie[8], zatroszczył się o nauczanie ludu Słowa Bożego[9], przeprowadził reformę sądownictwa[10], nawracał osobiście swój lud do Boga[11], modlił się z wiarą, a Bóg odpowiadał cudami[12].
Po śmierci Jozafata rządy objął jego syn Joram. Oprócz Jorama Jozafat miał jeszcze sześciu synów: Azariasza (I), Jechiela, Zachariasza, Azariasza (II), Mikaela i Szefatiasza.
Wymieniony w Ewangelii według Mateusza w rodowodzie Józefa z Nazaretu[13].
Przypisy
- ↑ James B. Pritchard, Wielki Atlas Biblijny, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1994, ISBN 83-85435-47-6, str. 9.
- ↑ Cz. P. Bosak, Postacie Nowego Testamentu. Słownik-konkordancja, Poznań-Pelplin 1996, s. 398.
- ↑ J. E. Morby, Dynastie świata, Kraków 1995, ISBN 83-7006-263-6, s. 50.
- ↑ 2Krn 19,2 w przekładach Biblii.
- ↑ 2Krn 20,36-37 w przekładach Biblii.
- ↑ 1Krl 22,47 w przekładach Biblii.
- ↑ 2Krn 17,6 w przekładach Biblii.
- ↑ 2Krn 17,2 w przekładach Biblii.
- ↑ 2Krn 17,9 w przekładach Biblii.
- ↑ 2Krn 19,8-10 w przekładach Biblii.
- ↑ 2Krn 19,4 w przekładach Biblii.
- ↑ 2Krn 20,14 w przekładach Biblii.
- ↑ Mt 1,8 w przekładach Biblii.