Joseph Ward
Data i miejsce urodzenia

30 października 1993
Athlone

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Irlandia
Mistrzostwa świata
srebroDoha 2015waga półciężka
srebroHamburg 2017waga półciężka
brązAłmaty 2013waga półciężka
Mistrzostwa Europy
złotoAnkara 2011waga półciężka
złotoSamokow 2015waga półciężka
złotoCharków 2017waga półciężka
Młodzieżowe mistrzostwa świata
złoto Baku 2010 waga średnia
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Erywań 2009 waga lekkopółśrednia
Mistrzostwa Europy juniorów
brąz Płowdiw 2008 waga półśrednia

Joseph Ward (ur. 30 października 1993 r. w Athlone) – irlandzki bokser występujący wadze półciężkiej, trzykrotny medalista mistrzostw świata, trzykrotny mistrz Europy[1].

Kariera

Boks zaczął trenować w 2002 roku.

W 2008 roku zdobył brązowy medal mistrzostw Europy juniorów w Płowdiwie. Rok później został mistrzem świata w Erywaniu w tej samej kategorii wiekowej. Tytuł młodzieżowego mistrza świata uzyskał w 2010 roku, zwyciężając podczas młodzieżowych mistrzostw świata w Baku. Tego samego roku wystąpił igrzyskach olimpijskich młodzieży w Singapurze, przegrywając w walce o piąte miejsce z Adiletem Rakiszewem z Kazachstanu.

W czerwcu 2011 roku zdobył złoty medal na mistrzostwach Europy w Ankarze, pokonując w finale Rosjanina Nikitę Iwanowa[2]. W październiku tego samego roku wystąpił podczas mistrzostw świata w Baku. Odpadł tam w drugiej rundzie po niewielkiej porażce na punkty z Irańczykiem Ehsanem Rouzbahanim[3].

Na mistrzostwach Europy w 2013 roku w Mińsku odpadł po pierwszej walce, przegrywając w trzeciej rundzie przez techniczny nokaut z Mateuszem Trycem[4]. W październiku tego samego roku zdobył brąz w wadze półciężkiej podczas mistrzostw świata w Ałmaty. W półfinale przegrał z Kubańczykiem Julio Césarem La Cruzem[5].

Dwa lata później po raz drugi został mistrzem Europy w Samokowie. Tym razem w finale okazał się lepszy od Holendra Petera Müllenberga[6]. W październiku na mistrzostwach świata w Dosze zdobył srebro, przegrywając z Julio Césarem La Cruzem z Kuby[7].

W 2016 roku wziął udział podczas igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro w wadze półciężkiej, jednak odpadł w pierwszej walce z Carlosem Miną z Ekwadoru[8]. W czerwcu następnego roku został po raz trzeci z rzędu mistrzem Europy w Charkowie. W finale pokonał Muslima Gadżimagomiedowa reprezentującego Rosję[9]. We wrześniu tego samego roku zdobył srebrny medal podczas mistrzostw świata w Hamburgu, przegrywając w ostatniej walce z Kubańczykiem Julio Césarem La Cruzem[10].

Przypisy

  1. ↑ AIBA World Boxing Championships Hamburg 2017 – Boxers’ profile. s. 234–236. [dostęp 2019-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-18)]. (ang.).
  2. ↑ The good and bad of Ireland's Turkish delight. The 42, 2011-06-25. [dostęp 2019-05-08]. (ang.).
  3. ↑ O’Neill and Nevin seal their spots at London 2012. The 42, 2011-10-04. [dostęp 2019-05-08]. (ang.).
  4. ↑ Bad day for the Irish at European Championships. The 42, 2013-06-03. [dostęp 2019-05-08]. (ang.).
  5. ↑ Bronze as Joe Ward bows out in World Championship semis. The 42, 2013-10-25. [dostęp 2019-05-08]. (ang.).
  6. ↑ Conlan and Ward win gold for Ireland at the European Championships. The 42, 2015-08-15. [dostęp 2019-05-08]. (ang.).
  7. ↑ Disappointment for Joe Ward as he's forced to settle for World Championship silver. The 42, 2015-10-15. [dostęp 2019-05-08]. (ang.).
  8. ↑ Rio 2016: Joe Ward left to rue docked points as Olympic dream ends. The Irish Times, 2016-08-11. [dostęp 2019-05-08]. (ang.).
  9. ↑ Joe Ward wins historic third European Championships gold. The Irish Times, 2017-06-24. [dostęp 2019-05-08]. (ang.).
  10. ↑ Ireland's Joe Ward wins silver at World Boxing Championships. The 42, 2017-09-02. [dostęp 2019-05-08]. (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.