José Benlliure y Gil
Ilustracja
Autoportret
Data i miejsce urodzenia

30 września 1855
El Cabanyal, Walencja

Data i miejsce śmierci

5 kwietnia 1937
Walencja

Narodowość

hiszpańska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Muzeum artysty

Casa Museo Benlliure w Walencji[1]

José Benlliure y Gil (ur. 30 września 1855 w El Cabanyal pod Walencją, zm. 5 kwietnia 1937 w Walencji) − hiszpański malarz.

Życiorys

Pochodził z rodziny o tradycjach artystycznych. Ojciec Juan Antonio Benlliure Tomás był malarzem dekoratorem, bracia Mariano Benlliure i Juan Antonio Benlliure byli kolejno rzeźbiarzem i malarzem. Benlliure y Gil urodził się 30 września 1855 w Canyanelar w sąsiedztwie Cabanyal. Uczył się u pijarów, a następnie na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych San Carlos w Walencji, uczęszczając do pracowni malarza Francisca Domingo Marquesa. Został wysłany do szkoły hiszpańskiej w Rzymie, będąc stypendystą rządu hiszpańskiego w 1879. Zatrudniany był jako dekorator budynków państwowych. Zyskał sławę dzięki dużym obrazom o tematyce historycznej. W 1880 ożenił się z Marią Ortiz Fullaną, kupił dom w Rzymie, gdzie urodziło się czterech jego synów, m.in. malarz José Benlliure Ortiz[2]. Był swego rodzaju leaderem hiszpańskiej kolonii artystycznej w Rzymie. W 1887 został nagrodzony w Madrycie za swój obraz Widok na Koloseum (hiszp. La visión del Coliseo). Należał do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda w Madrycie, Akademii Świętego Łukasza w Rzymie, Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych San Carlos w Walencji, Brera w Mediolanie oraz Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Zmarł w Walencji 5 kwietnia 1937[3].

Był autorem ilustracji do książek, m.in. "Vida de san Francisco de Asís" P. Torró (66 ilustracji, publikacja w 1926)[4] oraz "La barraca" Vicente Blasco Ibáñeza (52 ilustracje).

Dzieła

Obrazy José Benlliure y Gila
Msza w kaplicy
Ministranci
Kardynał rzymski
Karnawał w Rzymie
Wycieczka na wyspę San Giorgio Maggiore
Kapłan w szatach liturgicznych
Wuj Andreu z Rocafort
Przerwa w marszu
María Benlliure Ortiz
Wuj José Villar
Słuchanie mszy, Rocafort
Łódź Charona
Ogród autora
Suk
Hiszpańska zagroda

Szereg dzieł artysty znajduje się w Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji, którego artysta był dyrektorem w latach 1924-1936[5][6]. Kolekcja 150 dzieł znajduje się w Casa Museo Benlliure w Walencji przy ul. Blanquerias 23[1].

  • Widok na Koloseum – XIX wiek, olej na płótnie, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Św. Wincenty Ferreriusz głoszący kazanie na temat sądu ostatecznego
  • Karnawał w Rzymie – XIX wiek, olej na płótnie, 59.7 × 92 cm, kolekcja prywatna
  • Wycieczka na wyspę San Giorgio Maggiore – XIX wiek, olej na płótnie, 61 × 99.7 cm, kolekcja prywatna
  • Hiszpańska zagroda – XIX wiek, olej na płótnie, 22.2 × 32.4 cm, kolekcja prywatna
  • Ministranci – XX wiek, olej na płótnie, 108 × 105 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Kardynał rzymski – XX wiek, olej na płótnie, 79 × 66 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Kapłan w szatach liturgicznych – XX wiek, olej na płótnie, 85 × 63 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Wuj Andreu de Rocafort – XX wiek, olej na płótnie, 99 × 68 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Przerwa w marszu – 1876, olej na płótnie, 118 × 168 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji, własność Prado
  • María Benlliure Ortiz – ok. 1905, olej na płótnie, 94 × 66 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Wuj José Villar – 1919, olej na płótnie, 79 × 66 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Słuchanie mszy, Rocafort – XX wiek, olej na płótnie, 98 × 148 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Msza w kaplicy – XX wiek, olej na płótnie, 96 × 146 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Łódź Charona – XX wiek, olej na płótnie, 103 × 176 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Ogród autora – XX wiek, olej na płótnie, 49 × 42 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Suk – XX wiek, olej na płótnie, 22.3 × 36 cm, Narodowe Muzeum Sztuk Pięknych w Buenos Aires
  • Autoportret – XX wiek, olej na płótnie, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji

Bibliografia

  • Vicente Aguilera Cerni Seis maestros de nuestra pintura: Joaquin Agrasot, Jose Benlliure, Benjamin Palencia, Ignacio Pinazo, Juan Bautista Porcar, Joaquin Sorolla, V. Garcia Editores (1981).

Przypisy

  1. 1 2 Casa Museo Benlliure. www.jdiezarnal.com. [dostęp 2011-10-22]. (hiszp.).
  2. ↑ José Benllliure Gil (1855–1937). www.jdiezarnal.com. [dostęp 2011-10-22]. (hiszp.).
  3. ↑ Daniela Ceccato: Biografía de José Benlliure. www.reportajes.org. [dostęp 2011-10-22]. (hiszp.).
  4. ↑ José Benlliure. pjvofm.org. [dostęp 2011-10-22]. (hiszp.).
  5. ↑ Directores del Museo. museobellasartesvalencia.gva.es. [dostęp 2011-10-22]. (hiszp.).
  6. ↑ José Benlliure Gil. www.cult.gva.es. [dostęp 2011-10-22]. (hiszp.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.