| Data i miejsce urodzenia |
16 stycznia 1982 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
188 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer w klubie |
10 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[infobox 1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna[infobox 2] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jonathan Fabbro (ur. 16 stycznia 1982 w Buenos Aires) – paragwajski piłkarz pochodzenia argentyńskiego występujący na pozycji ofensywnego pomocnika, obecnie zawodnik meksykańskiego Chiapas. Jego brat Darío Fabbro, który również był piłkarzem, jest agentem zawodnika.
Kariera klubowa
Fabbro pochodzi ze stołecznego Buenos Aires i jest wychowankiem akademii juniorskiej tamtejszego klubu Argentinos Juniors. Nie potrafił przebić się jednak do pierwszego zespołu i jako dziewiętnastolatek wyjechał do Hiszpanii, gdzie – również bez większego powodzenia – przez pół roku próbował swoich sił w RCD Mallorca. Bezpośrednio po tym powrócił do ojczyzny, podpisując umowę z krajowym gigantem – stołecznym Club Atlético Boca Juniors. W jego barwach, za kadencji szkoleniowca Óscara Tabáreza, 5 maja 2002 w wygranym 2:1 spotkaniu z Vélezem Sarsfield zadebiutował w argentyńskiej Primera División. W jesiennym sezonie Apertura 2002 zdobył z Boca tytuł wicemistrza Argentyny, premierowego gola w lidze strzelił zaś 6 lipca 2003 w przegranej 2:7 konfrontacji z Rosario Central. Podczas wiosennych rozgrywek Clausura 2003 po raz kolejny wywalczył tytuł wicemistrzowski, zaś w sezonie Apertura 2003 osiągnął mistrzostwo Argentyny. W tym samym roku triumfował również z ekipą Carlosa Bianchiego w najbardziej prestiżowych rozgrywkach Ameryki Południowej – Copa Libertadores oraz zajął drugie miejsce w Pucharze Interkontynentalnym. Przez cały pobyt w Boca był jednak głębokim rezerwowym i rozegrał zaledwie sześć meczów w lidze.
Wiosną 2004 Fabbro przeniósł się do kolumbijskiego zespołu CD Once Caldas z siedzibą w Manizales. Tam od razu został podstawowym graczem ekipy i jeszcze w tym samym roku – jako jedyny obcokrajowiec w drużynie – po raz drugi z rzędu wygrał rozgrywki Copa Libertadores, pokonując w finale faworyzowanego obrońcę trofeum i zarazem swój były klub – Boca Juniors. Pierwszą bramkę w Categoría Primera A zdobył 1 września 2004 w wygranym 3:1 meczu z Atlético Bucaramanga, zaś w grudniu zajął drugie miejsce w Pucharze Interkontynentalnym, kiedy to ekipa prowadzona przez Luisa Fernando Montoyę uległa po rzutach karnych portugalskiemu FC Porto (0:0, 7:8 k), zaś on sam nie wykorzystał swojego strzału w serii jedenastek. Ogółem barwy Once Caldas reprezentował przez półtora roku.
W lipcu 2005 Fabbro przeszedł do meksykańskiego klubu Dorados de Sinaloa z miasta Culiacán, walczącego o utrzymanie na najwyższym szczeblu ligowym. W drużynie tej miał zastąpić na pozycji rozgrywającego Iarleya – swojego byłego kolegę klubowego z Boca. W meksykańskiej Primera División zadebiutował 14 sierpnia 2005 w przegranej 1:2 konfrontacji z Américą, natomiast pierwszą bramkę strzelił 2 października w zakończonym takim samym wynikiem spotkaniu z Pachucą. W Dorados spędził łącznie sześć miesięcy, przeważnie jako podstawowy gracz, jednak nie spełnił do końca pokładanych w nim nadziei, wobec czego odszedł do brazylijskiego Atlético Mineiro z siedzibą w Belo Horizonte. W 2006 roku zajął z nim trzecie miejsce w lidze stanowej – Campeonato Mineiro, po czym wyjechał do Chile, gdzie podpisał umowę z Universidadem Católica ze stołecznego Santiago. W chilijskiej Primera División zadebiutował 2 sierpnia 2006 w przegranym 0:2 pojedynku z Universidadem Concepción, zaś po raz pierwszy wpisał się na listę strzelców cztery dni później w zremisowanym 1:1 meczu z Santiago Wanderers. Graczem Universidadu pozostawał przez pół roku, nie odnosząc poważniejszych osiągnięć.
Wiosną 2007 Fabbro, po pół roku bezrobocia, zasilił paragwajski Club Guaraní z siedzibą w stołecznym Asunción. W paragwajskiej Primera División zadebiutował 5 sierpnia 2007 w zremisowanym 1:1 spotkaniu z 2 de Mayo, podczas którego strzelił również pierwszego gola w nowym zespole. Od razu wywalczył sobie niepodważalne miejsce w formacji pomocy, zostając czołowym piłkarzem ligi paragwajskiej. W jesiennym sezonie Clausura 2008 zanotował z Guaraní wicemistrzostwo kraju, zaś jego świetne występy w 2009 roku zaowocowały nagrodą dla najlepszego zawodnika rozgrywek. Niekwestionowanym liderem i najlepszym strzelcem ekipy Félixa Darío Leóna był również podczas wiosennego sezonu Apertura 2010, kiedy to wywalczył z Guaraní pierwszy po dwudziestu sześciu latach tytuł mistrza Paragwaju. Ogółem w Guaraní grał przez trzy i pół roku, będąc jedną z klubowych legend.
W styczniu 2011 Fabbro za sumę trzech milionów dolarów przeszedł do czołowego klubu w kraju – stołecznego Cerro Porteño, zostając tym samym najdroższym piłkarzem w historii ligi paragwajskiej. Tam kontynuował swoją świetną passę, umacniając swoją pozycję jako błyskotliwego i świetnego technicznie kreatora akcji ofensywnych. W sezonie Clausura 2011 zdobył z Cerro tytuł wicemistrzowski, zaś pół roku później, podczas rozgrywek Apertura 2012, wywalczył mistrzostwo Paragwaju. W tym samym roku dotarł również z drużyną prowadzoną przez Jorge Fossatiego do półfinału Copa Libertadores, natomiast jesienią (wraz z czterema innymi graczami) z pięcioma bramkami na koncie został królem strzelców drugich co do ważności rozgrywek Ameryki Południowej – Copa Sudamericana (Cerro odpadło z nich w ćwierćfinale).
Latem 2013 Fabbro powrócił do swojej rodzinnej Argentyny, na zasadzie rocznego wypożyczenia z opcją wykupu zostając graczem słynnego stołecznego Club Atlético River Plate. W wiosennym sezonie Final 2014 zdobył z nim drugie w swojej karierze mistrzostwo Argentyny, a także osiągnął trofeum Copa Campeonato, lecz w taktyce trenera Ramóna Díaza był głównie rezerwowym – przegrał rywalizację o miejsce w składzie z graczami takimi jak Manuel Lanzini, Ariel Rojas czy Carlos Carbonero. Ostatecznie River nie wykupiło gracza na stałe, wobec czego powrócił on do Cerro Porteño, gdzie w sezonie Clausura 2014 zanotował kolejny tytuł wicemistrzowski. Po upływie pół roku, podczas rozgrywek Apertura 2015, wywalczył swoje trzecie mistrzostwo Paragwaju, tworząc skuteczny duet z José Ortigozą, zaś w sezonie Clausura 2016 zdobył wicemistrzostwo kraju. Ogółem w barwach Cerro występował przez niecałe pięć lat – rozegrał dla niego 164 oficjalne spotkania, w których strzelił 52 gole, zostając ulubieńcem kibiców. Jest uznawany za jedną z legend klubu, obok graczy takich jak Saturnino Arrúa, Julio dos Santos czy Diego Barreto.
W lipcu 2016 Fabbro powrócił do Meksyku, gdzie za sumę 550 tysięcy dolarów został zawodnikiem ekipy Chiapas FC z miasta Tuxtla Gutiérrez, prowadzonej przez swojego rodaka José Cardozo. Klub ten wyłożył na transfer gracza ponad pół miliona dolarów.
Kariera reprezentacyjna
W marcu 2010 Fabbro otrzymał paragwajskie obywatelstwo, w wyniku kilkuletniego zamieszkiwania w tym kraju. Pierwsze powołanie do reprezentacji Paragwaju otrzymał jednak ponad dwa lata później od selekcjonera Gerardo Pelusso, gdyż dopiero wówczas pozwoliły na to przepisy FIFA dotyczące naturalizacji obcokrajowców. W kadrze narodowej zadebiutował ostatecznie 15 sierpnia 2012 w zremisowanym 3:3 meczu towarzyskim z Gwatemalą, zdobywając w nim także premierowego gola w reprezentacji. Wziął udział w eliminacjach do Mistrzostw Świata 2014, podczas których rozegrał siedem spotkań (z szesnastu możliwych) i strzelił dwie bramki – z Argentyną (1:3) i Boliwią (4:0), lecz Paragwajczycy nie zdołali ostatecznie zakwalifikować się na mundial.
Bibliografia
- Jonathan Fabbro w bazie National Football Teams (ang.)
- Jonathan Fabbro, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24].