Johann Heinrich Schmülling

Johann Schmülling
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1774 Warendorf
Data i miejsce śmierci	17 stycznia 1851 Münster
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	4 kwietnia 1801
Odznaczenia

Johann Heinrich Schmülling (ur. 23 listopada 1774 w Warendorf, zm. 17 stycznia 1851 w Münster) – teolog i pedagog, twórca i pierwszy dyrektor zreorganizowanego gimnazjum (Königlich-Katholisches Gymnasium) w Braniewie.

Życiorys

Johann Schmülling w latach 1786–1794 pobierał naukę w gimnazjum ojców franciszkanów w Warendorfie i w Münster, a następnie studiował na Uniwersytecie w Münster. W 1798 wstąpił do seminarium duchownego, 4 kwietnia 1801 otrzymał święcenia kapłańskie. Od 1800 do 1801 pracował jako nauczyciel (profesor) w gimnazjum w Münster, a następnie z polecenia swojego przyjaciela zostaje mianowany na stanowisko profesora placówki oświatowej w Braniewie z zadaniem jej zreformowania.

W Braniewie w 1811 zlikwidowane zostaje Gimnazjum Akademickie, na którym wykładano filozofię i teologię. W niedzielę 29 grudnia 1811 następuje uroczyste otwarcie nowej, zreformowanej uczelni w Braniewie (Königlich-Katholisches Gymnasium in Braunsberg). Johann Schmülling jest jej pierwszym dyrektorem^[1].

Dzięki staraniom biskupa warmińskiego Józefa von Hohenzollerna w 1818 przy Gimnazjum Akademickim powołane ponownie zostaje seminarium w Braniewie pod nazwą Liceum Hosianum. Do liceum mieli wstępować absolwenci gimnazjum, którzy obrali stan duchowny. Miało ono dwa oddzielne fakultety – filozoficzny i teologiczny. Johann Schmülling zostaje w 1821 w nim profesorem filozofii^[1].

Na Wielkanoc 1827 opuścił Braniewo na zawsze, gdy został powołany, jako następca biskupa Bernharda Overberga, na stanowisko rektora seminarium duchownego w Münster oraz otrzymał godność kanonika katedry w Münster. W 1835 wydział teologiczny uczelni nadał mu tytuł doktora honoris causa. Od 1837 do 1849 sprawował urząd profesora egzegezy Nowego Testamentu. W 1837 znalazł się na liście kandydatów do godności biskupa diecezji warmińskiej. W 1845 jego uczniowie na cześć profesora stworzyli fundację Stipendium Schmüllingianum o kapitale 300 talarów, z odsetek którego co roku była przyznawana nagroda. Co drugi rok mogli się o nią ubiegać również uczniowie innych konfesji (do szkoły uczęszczali też uczniowie ewangelicy i wyznania mojżeszowego)^[2][3].

Był odznaczony Orderem Orła Czerwonego III Klasy (1842). Pozostawił po sobie m.in. Kleine latainische Sprachlehre zum Schulgebrauche^[4], Vorübungen im Lesen oraz Lesebuch für die Schulen Ermlands (2 ostatnie wspólnie z prof. Gerlachem)^[5][6].

Przypisy