Jodometan
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

CH3I

Masa molowa

141,94 g/mol

Wygląd

bezbarwna do jasnożółtej ciecz o kłującym zapachu[1]

Identyfikacja
Numer CAS

74-88-4

PubChem

6328

Podobne związki
Podobne związki

bromometan, chlorometan

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Jodometan, jodek metylu, CH
3
I
organiczny związek chemiczny z grupy halogenków alkilowych, jodowa pochodna metanu.

Jest to bezbarwna ciecz, brunatniejąca pod wpływem światła. Temperatura topnienia związku to −66 °C,a temperatura wrzenia 42,4 °C. Substancja ta jest słabo rozpuszczalna w wodzie, rozpuszczalna w alkoholu etylowym i eterze dietylowym.

Jodometan można otrzymać w reakcji metanolu z jodem w obecności fosforu lub siarczanu dimetylu z jodkiem potasu w roztworze wodnym w obecności węglanu wapnia[11].

Stosuje się go w syntezie organicznej i przemyśle farmaceutycznym do metylowania, a także w lecznictwie, w badaniach mikroskopowych oraz do oznaczania pirydyny.

Przypisy

  1. 1 2 Iodomethane, karta charakterystyki wydana na obszar Polski, Alfa Aesar (Thermo Fisher Scientific), numer katalogowy A10559 [dostęp 2017-01-04].
  2. 1 2 3 4 Haynes 2016 ↓, s. 3-322.
  3. Haynes 2016 ↓, s. 5-155.
  4. 1 2 3 Methyl iodide, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2017-01-04] (ang.).
  5. 1 2 Haynes 2016 ↓, s. 6-245.
  6. 1 2 Haynes 2016 ↓, s. 6-192.
  7. 1 2 3 4 Jodometan (nr 289566) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2017-01-04]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  8. Haynes 2016 ↓, s. 9-63.
  9. 1 2 Jodometan, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2017-01-04] (ang.).
  10. Jodometan (nr 289566) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2017-01-04]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  11. Harold S. King, W.W. Hartman, Methyl iodide, „Organic Syntheses”, 13, 1933, s. 60, DOI: 10.15227/orgsyn.013.0060 (ang.).

Bibliografia

  • CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
  • Encyklopedia dla wszystkich. Chemia, Małgorzata Wiśniewska (red.), Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, s. 172.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.