| |||||||||||
| |||||||||||
cesarz Chin | |||||||||||
Okres | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Era panowania |
Yǒngjiā (永嘉) | ||||||||||
Poprzednik |
Jin Huidi | ||||||||||
Następca |
Jin Mindi | ||||||||||
Dane biograficzne | |||||||||||
Dynastia | |||||||||||
Data urodzenia | |||||||||||
Data i miejsce śmierci | |||||||||||
Ojciec | |||||||||||
Matka |
Wang | ||||||||||
Żona |
Liang |
Jin Huaidi (chiń. upr. 晋怀帝; chiń. trad. 晉懷帝; ur. 284, zm. 313) – cesarz Chin w latach 307–313, trzeci z dynastii Jin.
Życiorys
Był jednym z synów założyciela dynastii Jin, Sima Yana, a młodszym bratem swojego poprzednika Jin Huidi. W roku 290, będąc jeszcze dzieckiem, został mianowany księciem komanderii Yuzhang oraz dowódcą kawalerii i wozów (車騎大將軍, chēqí dàjiāngjūn)[1].
W 304 otrzymał od Jin Huidi tytuł „cesarskiego brata” (huángtàidì), co czyniło go następcą tronu, zaś w 307 został cesarzem. W rządach pomagał mu książę Sima Yue, będący nadzorcą cesarskiego sekretariatu[1].
Chiny przeżywały w tym czasie kryzys, związany zarówno ze słabością dynastii jak i licznymi najazdami koczowników. Wykorzystując tę sytuację, 13 lipca 311 roku Xiongnu z państwa Han Zhao zdobyli i splądrowali Luoyang, zaś cesarz Jin poddał się i dostał do niewoli[1]. W wyniku upadku Luoyangu centralny ośrodek władzy cesarskiej praktycznie przestał istnieć – rozpoczął się okres rozbicia, znany jako Szesnaście Królestw[2].
Po upadku Luoyangu cesarz trafił do Pingyang (dzisiejsze Linfen), gdzie przez półtora roku przebywał na dworze tamtejszego władcy Liu Conga z tytułem księcia Ping'a, jednakże w 313 został przez niego zabity[1].
Następcą Huaidi został Sima Ye, Jin Mindi, który w 316 roku podzielił los Huaidi.
Przypisy
- 1 2 3 4 Ulrich Theobald , Jin Huaidi 晉懷帝 Sima Chi 司馬熾 [online], ChinaKnowledge, 15 czerwca 2018 (ang.).
- ↑ Rafe de Crespigny , The Three Kingdoms and Western Jin: a history of China in the third century AD [online], 2003 (ang.).