Jill Officer
Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1975,
Winnipeg

Obywatelstwo

Kanada

Informacje klubowe
Klub

St. Vital Curling Club, Winnipeg

Dorobek medalowy
Zimowe igrzyska olimpijskie
Złoto
Soczi 2014
Mistrzostwa świata
Złoto
Vernon 2008
Brąz
Swift Current 2010
Srebro
Sapporo 2015
Tournament of Hearts
Złoto
St. John’s 2005
Srebro
London 2006
Brąz
Lethbridge 2007
Złoto
Regina 2008
Złoto
Victoria 2009
Złoto
Sault Ste. Marie 2010
Srebro
Charlottetown 2011
Brąz
Red Deer 2012
Srebro
Kingston 2013
Złoto
Moose Jaw 2015
Brąz
Grande Prairie 2016
Canadian Olympic Curling Trials
Złoto
Winnipeg 2013

Jill Officer (ur. 2 czerwca 1975 w Winnipeg) – kanadyjska curlerka, mistrzyni olimpijska z 2014, mistrzyni świata z 2008 i 2018. W latach 2003–2018 grała jako druga w drużynie Jennifer Jones.

Officer związana jest z Jones od czasu juniorskiego. W 1993 i 1994 reprezentowała Manitobę na mistrzostwach Kanady, które wygrała w 1994. Po dwóch latach została także mistrzynią prowincji w rywalizacji mikstów.

W 2002 dotarła do finału mistrzostw Manitoby, w którym przegrała przeciwko Jennifer Jones. Z kolei Jones dała możliwość Officer wystąpienia jako rezerwowa na Scott Tournament of Hearts 2002. Zespół z Winnipeg zajął 4. miejsce. W 2004 jako mistrz prowincji wystąpiła na mistrzostwach Kanady mikstów zdobywając brązowy medal[1].

Drugi raz w Tournament of Hearts, pierwszy raz jako stały zawodnik w drużynie, Officer wystąpiła w 2005. Zespół Jones zdobył tytuł mistrzowski po pokonaniu w finale 8:6 Ontario (Jenn Hanna)[2]. W Mistrzostwach Świata 2005 Kanadyjki zajęły 4. miejsce, w meczu o brąz wysoko (5:12) przegrały z Norweżkami (Dordi Nordby). Rok później Offider jako członek Team Canada dotarła do finału rywalizacji krajowej, gdzie 6:8 przegrała z Kolumbią Brytyjską (Kelly Scott)[3].

Rok później ekipie Jones ponownie udało się wystąpić w Tournament of Hearts. Reprezentantki Manitoby odpadły w półfinale po porażce 5:7 z Team Canada (Kelly Scott). Następny występ w 2008 zakończył się triumfem. Podobnie było na MŚ, kiedy Kanadyjki pokonały w finale Chinki (Wang Bingyu) 7:4.

Zespół Jones obronił tytuł mistrzyń Kanady jeszcze dwukrotnie. W MŚ 2009 Kanada zakwalifikowała się do niższego meczu play-off, gdzie przegrała przeciwko Szwecji (Anette Norberg) 4:5. Obrończynie tytułu ostatecznie nie zdobyły medalu, w meczu o brąz przegrały 6:7 z duńską drużyną Angeliny Jensen. Po roku Officer także znalazła się z małym finale, w Swift Current Kanadyjki wywalczyły brąz pokonując Szwedki (Cecilia Östlund) 9:6. Rok później zespołowi Jones nie udało się obronić tytułu mistrzowskiego, w finale Scotties Tournament of Hearts 2011 przegrał 7:8 z Saskatchewan (Amber Holland)[4].

W maju 2011 Officer ogłosiła, że spodziewa się dziecka, w związku z tym na początku sezonu 2011/2012 została zastąpiona przez Joëlle Sabourin[5]. Uczestniczyła już w Scotties Tournament of Hearts 2012, gdzie zdobyła brązowe medale wygrywając 8:6 nad Quebekiem (Marie-France Larouche)[6]. W kolejnych mistrzostwach kraju ekipa uplasowała się na 2. miejscu ulegając w finale Rachel Homan[7].

Officer reprezentowała Kanadę na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014. W grudniu 2013 jej drużyna triumfowała w krajowych eliminacjach w finale pokonując 8:4 zespół Sherry Middaugh. Podczas turnieju w Soczi Kanadyjki sięgnęły po złote medale, były lepsze od swoich przeciwniczek we wszystkich spotkaniach. W półfinale zawodniczki w Winnipeg pokonały 6:4 Brytyjki (Eve Muirhead) i w finale 6:3 Szwedki (Margaretha Sigfridsson)[8].

W 2015 zespół Officer wygrywając Maniotba Scotties Tournament of Hearts 2015 awansował do Mistrzostw Kanady. Podczas turnieju w Moose Jaw zespół z Winnipeg z pierwszego miejsca awansował do fazy finałowej. Zdobył złote medale pokonując w górnym meczu Page play-off i finale (odpowiednio 8:6 i 6:5) reprezentację Alberty (Valerie Sweeting). Kanadyjki podczas Mistrzostw Świata 2015 awansowały do rundy zasadniczej. Po przegranym meczu przeciwko Szwajcarii (Alina Pätz) w półfinale zwyciężyły nad Rosjankami (Anna Sidorowa) i ponownie zmierzyły się z Pätz. Officer ostatecznie stanęła na drugim miejscu podium, Szwajcarki w finale wygrały wynikiem 5:3[9]. W kolejnych mistrzostwach Kanady Team Canada zdobył brązowe medale.

W 2018 roku drużyna Jones wygrała Scotties i reprezentowała Kanadę na mistrzostwach świata, gdzie zajęła pierwsze miejsce, w finale pokonując Annę Hasselborg. Po mistrzostwach świata Officer ogłosiła zakończenie kariery z końcem sezonu[10].

Officer jest jedną z sześciu osób, które pięciokrotnie sięgały po złoto w mistrzostwach Kanady kobiet, do pozostałej piątki należą: Jennifer Jones, Joyce McKee, Nancy Delahunt, Kim Kelly i Mary Anne Arsenault[11].

Wielki Szlem


Turniej[12] 2006/2007 2007/2008 2008/2009 2009/2010 2010/2011 2011/2012 2012/2013 2013/2014 2014/2015
Autumn Gold x W x W SF A x QF W
Manitoba Lotteries F F QF F QF QF QF W W*
Colonial Square  ?*  ?*  ?*  ?* F* SF* x W A
Masters  ?*  ?* A*  ?* W* SF* x SF SF
Canadian Open — QF
Players’ Championships W x W QF W SF SF W x
Legenda
— = turniej nie odbył się
A = nie uczestniczyła
x = nie zakwalifikowała się do fazy finałowej
QF = ćwierćfinał
SF = półfinał
F = finał
W = zwycięstwo
* = turniej niezaliczany do cyklu Wielkiego Szlema

Nierozgrywane

Turniej[12] 2006/2007 2007/2008 2008/2009 2010/2011
Wayden Transportation QF x W —
Sobeys Slam — x x W

Drużyna

Czwarty/-a Trzeci/-a Drugi/-a Otwierający/-a
od 20101Jennifer JonesKaitlyn LawesJill Officer Dawn McEwen
2007/2010Cathy Overton-Clapham
2006/2007Dana Allerton
2005/2006Georgina Wheatcroft
2004/2005Cathy Gauthier
2003/2004Karen PorrittLynn Fallis-Kurz
CJC 1994Trisha BaldwinDana Malanchuk
1 - od września do grudnia 2012 Jennifer Jones nie grała z powodu ciąży. Czwartą i kapitanem była Kaitlyn Lawes, jako trzecia do zespołu dołączyła Kirsten Wall.
Mikst Czwarty/-a Trzeci/-a Drugi/-a Otwierający/-a
CMC 2004Terry McNameeJill OfficerBrendan TaylorTanya Robins

CTRS

Pozycje drużyn Jill Officer w rankingu CTRS:

  • 2003–2004 – 8.
  • 2004–2005 – 7.
  • 2005−2006 – 1.
  • 2006–2007 – 1.
  • 2007–2008 – 2.
  • 2008–2009 – 2.[13]
  • 2009–2010 – 1.
  • 2010–2011 – 1.
  • 2011–2012 – 1.
  • 2012−2013 – 2.
  • 2013–2014 – 1.[14]
  • 2014–2015 – 1.

Bibliografia

Przypisy

  1. ↑ 2004 Canadian Mixed Curling Championship. [dostęp 2010-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-09)].
  2. ↑ Scott Tournament of Hearts 2005. [dostęp 2010-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)].
  3. ↑ Scott Tournament of Hearts 2006. [dostęp 2010-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-27)].
  4. ↑ 2011 Scotties Tournament of Hearts - Statistical Report for Draw 23
  5. ↑ Quebec’s Sabourin joins Team Jennifer Jones. 2011-05-31. [dostęp 2011-07-15]. (ang.).
  6. ↑ 2012 Scotties Tournament of Hearts. [dostęp 2013-12-23]. (ang.).
  7. ↑ 2013 Scotties Tournament of Hearts. [dostęp 2013-12-23]. (ang.).
  8. ↑ ZIO 2014 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  9. ↑ MŚ 2015 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  10. ↑ Gregory Strong, Jennifer Jones leads Canada to world women's curling championship title [online], CBC, 25 marca 2018 [dostęp 2023-09-05] (ang.).
  11. ↑ Canadian Women's Curling Championships - records and statistics
  12. 1 2 WCT - Jill Officer - Events. [dostęp 2014-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-07)].
  13. ↑ 2008/2009 CTRS Standings – Women
  14. ↑ Canadian Curling Association: 2013–2014 CTRS Standings – Women. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.