 Przykłady naczyń typu jia z XIV wieku p.n.e. w Muzeum Szanghajskim | |||||||||
| Nazwa chińska | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Jia – wykonywane z gliny lub z brązu rytualne naczynie do wina, używane w starożytnych Chinach (epoki Shang i Zhou).
Naczynia typu jia służyły do wylewania wina na ziemię podczas składania ofiar przodkom. Miały postać głębokiego naczynia przypominającego kubek z uchem, wspartego na trzech lub czterech nogach i z dwoma symetrycznie ułożonymi wypustkami u góry, służącymi prawdopodobnie do zawieszania nad paleniskiem[1]. Zdobiono je zazwyczaj motywem taotie.
Pierwsze jia pojawiły się w okresie chińskiego neolitu (5000-2000 p.n.e.). Na powszechną skalę używano ich w czasach dynastii Shang i we wczesnej epoce Zhou, później straciły na popularności na rzecz innych naczyń[1].
Przypisy
- 1 2 jia, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2011-03-24] (ang.).
| Typy | |
|---|---|
| Znaczące dzieła |
|
| Inne |
|
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.