Jezioro Wielkie
Ilustracja
Jezioro Wielkie w 2023 r.
Położenie
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Miejscowości nadbrzeżne

Rybojady

Wysokość lustra

51 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

3,51 km²

Wymiary
• max długość
• szerokość


4,9 km
0,2-1,2 km

Głębokość
• maksymalna


4 m

Hydrologia
Rzeki zasilające

Obra

Rzeki wypływające

Obra

Rodzaj jeziora

rynnowe

Położenie na mapie gminy Trzciel
Mapa konturowa gminy Trzciel, u góry po prawej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Wielkie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Wielkie”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko centrum na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Wielkie”
Położenie na mapie powiatu międzyrzeckiego
Mapa konturowa powiatu międzyrzeckiego, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Wielkie”
Ziemia52°23′48″N 15°51′29″E/52,396667 15,858056

Jezioro Wielkie (niem. Großer See) – jezioro rynnowe w Bruździe Zbąszyńskiej przez które przepływa Obra (województwo lubuskie, powiat międzyrzecki, gmina Trzciel). Jezioro znajduje się na terenie Pszczewskiego Parku Krajobrazowego, a samo tworzy rezerwat przyrody Jezioro Wielkie.

Charakterystyka

Linia brzegowa akwenu jest dobrze rozwinięta, brzegi, szczególnie wschodni są wysokie, poza zachodnim porośnięte lasem. Poszczególne części jeziora mają odrębne nazwy:

  • południowa część, oddzielona półwyspem o długości 1,5 km i wysokości bezwzględnej 10 m nosi nazwę jeziora Konin,
  • północna, oddzielona półwyspem, który osiąga wysokość względną do 13 m nazywa się jeziorem Rybojadło.

Na jeziorze znajdują się dwie wyspy, a na wschodnim brzegu Rybojadła, na stromym wzniesieniu, istnieje grodzisko datowane na wczesną epokę żelaza, używane wtórnie w okresie wczesnego średniowiecza, w VIII wieku[1].

Przyroda

Brzegi są częściowo niedostępne. Szuwar trzcinowy zajmuje około 30 hektarów. Akwen stanowi ostoję ptactwa. Gniazduje tutaj około sto par kormoranów i około pięćdziesiąt par czapli siwej. Obecna jest gęś gęgawa, gągoł, trzmielojad, kania czarna i błotniak stawowy[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 Bogdan Kucharski, Piotr Maluśkiewicz, Ziemia Lubuska, SiT, Warszawa, 1996, s.391, ISBN 83-7079-591-9
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.