Jezioro Pilchowickie
Ilustracja
Jezioro Pilchowickie widziane z zapory
Państwo

 Polska

Rzeka

Bóbr

Data budowy

do 1912

Typ zapory

kamienna

Pojemność całkowita

50 mln m³

Wysokość lustra wody

287 m n.p.m.

Powierzchnia

2,40 km²

Wysokość zapory

62 m

Głębokość

40 - 47 m

Położenie na mapie gminy Wleń
Mapa konturowa gminy Wleń, na dole nieco na lewo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Pilchowickie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Pilchowickie”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Pilchowickie”
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego
Mapa konturowa powiatu lwóweckiego, po prawej nieco na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Pilchowickie”
Ziemia50°57′32″N 15°38′58″E/50,958889 15,649444

Jezioro Pilchowickie (Pilchowicki Zbiornik Wodny) (niem. Bobertalsperre) – zbiornik zaporowy (jezioro zaporowe) na Dolnym Śląsku o długości 7 km, powierzchni 240 ha i pojemności 50 mln m³[1].

Położenie i opis

Powstało przez przegrodzenie w latach 1902–1912 rzeki Bóbr zaporą o wysokości 62 m i długości 290 m w koronie[1]. Podstawowym celem Jeziora Pilchowickiego jest działanie przeciwpowodziowe (retencja) i produkcja energii elektrycznej[1]. Poniżej zapory znajduje się elektrownia wodna o mocy 13,364 MW[2]. Głębokość zbiornika waha się między 40 a 47 metrów ze względu na działanie elektrowni[1]. Wokół zbiornika znajduje się teren spacerowy[1].

W uroczystości oddania zapory do użytku w dniu 16.11.1912 uczestniczył cesarz Wilhelm II[3].

Nad jeziorem w 1909 roku firma B. Liebold&Co AG Holzminden wybudowała kosztem 260 tysięcy marek most kolejowy o długości 131,7 m. Most ten, wysadzony w powietrze w maju 1945, został odbudowany i oddany ponownie do użytku w listopadzie 1946.

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 1: A-Ł. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 305, 306. ISBN 83-85773-60-6.
  2. ↑ Elektrownia wodna Pilchowice I. [dostęp 2017-06-28].
  3. ↑ Tomasz Cylka Trochę Toskanii na końcu świata, n.p.m. październik 2016.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.