Jerzy Głazek
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

10 lipca 1936
Warszawa

Data i miejsce śmierci

3 lipca 2009
Poznań

profesor nauk geologicznych
Specjalność: geologia dynamiczna, geologia regionalna
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1966
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1990 – geologia
Uniwersytet Warszawski

Profesura

13 marca 1998[1]

Polska Akademia Umiejętności
Status

członek korespondent

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Okres zatrudn.

1956–1991

uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Okres zatrudn.

1991–2009

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Jerzy Feliks Tadeusz Głazek (ur. 10 lipca 1936 w Warszawie, zm. 3 lipca 2009 w Poznaniu) – polski geolog i speleolog, profesor, taternik.

Syn zoologa Stanisława Głazka, brat himalaisty i matematyka Kazimierza Głazka.

Życiorys

Studiował geologię na Uniwersytecie Wrocławskim, po dwóch latach przeniósł się na Uniwersytet Warszawski, gdzie w 1959 obronił pracę magisterską o masywie Koszystej w Tatrach. W czasie studiów (1956) został zatrudniony jako asystent na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie pracował do 1991. Później – aż do śmierci – pracował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 60. XX w. wyjechał na badania geologiczne do Wietnamu i na podstawie zebranych tam materiałów doktoryzował się na Uniwersytecie Warszawskim w 1966. Badania krasu kopalnego (paleokrasu) stały się bazą habilitacji z 1990. W 1998 otrzymał tytuł profesorski, w 2005 został członkiem PAU.

Jerzy Głazek zajmował się bardzo szeroką tematyką geologiczną. W pierwszym okresie badawczym studiował głównie budowę geologiczną skał osadowych oraz tektonikę Tatr, gdzie wykonywał też mapy geologiczne, następnie budowę i tektonikę jury rejonu Gór Świętokrzyskich, a w ostatnich dekadach swojej pracy przede wszystkim kras kopalny. W trakcie prac geologicznych odkrył i opisał szereg stanowisk paleontologicznych. Zajmował się też problemami tektoniki globalnej. Jest autorem około 400 publikacji naukowych, w tym wielu monografii.

Do głównych osiągnięć Głazka należy rewizja zasięgu jednostki wierchowej oraz jednostek reglowych we wschodnim sektorze polskiej części Tatr, udowodnienie, że utwory mezozoiku Gór Świętokrzyskich powstawały w ryfcie i że wzdłuż strefy Teisseyre’a-Tornquista nie zachodziły znaczące przesunięcia poziome. W zakresie badań nad krasem ustalił, że klimat nie jest jedynym głównym czynnikiem determinującym rozwój i siłę procesów krasowych. Zainicjował w Polsce stosowanie datowań izotopowych dla nacieków jaskiniowych. Ustanowił nowy typ genetyczny jaskiń: jaskinie proglacjalne.

Odznaczenia i wyróżnienia

Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1977), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1987), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2002).[2]

Wybrane publikacje

  • Kutek J. & Głazek J., 1972: The Holy Cross area, Central Poland, in the Alpine cycle. „Acta Geologica Polonica”, 4.
  • Głazek J., Trammer J. & Zawidzka K., 1973: The Alpine microfacies with Glomospira densa (Pantić) in the Muschelkalk of Poland and some related paleogeographical and geotectonic problems. „Acta Geologica Polonica”, 23:463–482.
  • M. Bac-Moszaszwili, J. Burchart, J. Głazek, A. Iwanow, W. Jaroszewski, Z. Kotański, J. Lefeld, L. Mastella, W. Ozimkowski, P. Roniewicz, A. Skupiński, E. Westwalewicz-Mogilska, 1979: Mapa geologiczna Tatr, 1:30 000. Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa.
  • Russell S. Harmon, Jerzy Głazek, Krystian Nowak, 1980: 230Th/234U dating of travertine from the Bilzingsleben archaeological site. „Nature”, 284, s. 132–135.
  • Głazek J., 1984: Pierwsze datowania izotopowe nacieków z jaskiń tatrzańskich i ich konsekwencje dla stratygrafii plejstocenu Tatr (First isotope datings of speleothems from Tatra caves and their bearing on Pleistocene stratigraphy of the Tatra Mts.) „Przegląd Geologiczny”, 32, 1, s. 39–43.
  • Pavel Bosák, Derek Ford, Jerzy Głazek, Ivan Horaček (red.), 1989: Paleokarst: A Systematic and Regional Review (Developments in Earth Surface Processes), Academia, Praha and Elsevier, Amsterdam, 725 stron, ISBN 0-444-98874-2
  • Głazek J., 1989: Paleokarst of Poland. [W:] Bosák P., Ford D., Głazek J., Horaček I. (red.): Paleokarst, a systematic and regional review, s. 77–105.
  • Głazek J., 1999: Skały magmowe: Budowa wewnętrzna, Uproszczona klasyfikacja, Przegląd systematyczny , Magmowe skały narzutowe. W: Roniewicz P. (red.), Przewodnik do ćwiczeń z geologii dynamicznej. Wyd. VII poprawione i uzupełnione, s. 44–74. Wyd. PAE, Warszawa, ISBN 83-85636-16-1

Przypisy

  1. ↑ Prof. dr hab. Jerzy Feliks Tadeusz Głazek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-09-23].
  2. ↑ Jerzy Głazek (1936-2009). [dostęp 2019-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-23)].

Bibliografia

  • Jerzy Fedorowski, Jerzy Znosko, 2006: Profesor Jerzy Głazek członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności. „Przegląd Geologiczny”, 6.
  • Jerzy Fedorowski, 2008: Profesor Jerzy Feliks Głazek. „Geologos”, 14(1), s. 107–109.
  • Ditta Kicińska, 2009: Jerzy Głazek (1936–2009), „Taternik” nr 2/2009, s. 46–47 (wersja internetowa, wcześniejsza, html, zob. Linki zewnętrzne)
  • Ditta Kicińska, 2009: Professor Jerzy Głazek (1936–2009). „Geologos”, 15(1), s. 251–255 (ang.) (z listą ok. 50 wybranych publikacji z okresu 1959–2004) (wersja internetowa, pdf, zob. Linki zewnętrzne)
  • Józef Nyka: Jerzy Głazek, w: "Głos Seniora" nr 07/2009
  • Jerzy Fedorowski, 2010: Jerzy Feliks Tadeusz Głazek (1936–2009). „Przegląd Geologiczny”, Vol. 58, nr 2, s. 109–111 (wersja internetowa, pdf, zob. Linki zewnętrzne)

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.